สุไลมานส่งเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขขณะชูแก้วน้ำจันท์ของเขาขึ้นเพื่อชวนทุกคนดื่มภายในกระโจมที่พักท่ามกลางบรรยากาศลมพัดเย็นสบายตอนกลางคืนที่มีสายน้ำไหลผ่านและธรรมชาติโอบล้อม ทั้งเมลานี อัญชลี ฮาซันและไอย่านั่งพร้อมหน้ากันที่ชุดเก้าอี้รับแขกภายในกระโจม ตรงกลางวงมีอาหารและเครื่องดื่มมากมาย ทั้งหมดยกแก้วขึ้นเพื่อฉลองและดื่ม อัญชลีจิบนิดเดียวก็ถึงกับย่นคิ้ว เมลานีหันมองแล้วยิ้ม
“อ้าว...เป็นไรอ่ะอัญ...น้ำจันท์นี่ไม่อร่อยเหรอ”
“อร่อย...แต่ขมคออ่ะ อัญไม่เคยดื่มเลยนะเนี่ย”
“ลองดื่มเดี๋ยวจะชิน มีมี่ชอบมากเลยนะ พอชินแล้วจะดื่มไม่หยุด”
“ใช่จ้ะหนูอัญ...ลองดูนะแล้วจะรู้ว่าสวรรค์เป็นยังไง ฮ่าๆๆๆ”
สุไลมานเสริมขึ้นอย่างอารมณ์ดี อัญชลียิ้มแหย ๆ เพราะมาถึงขนาดนี้แล้วหล่อนจะไม่ลิ้มลองของเมืองนอกได้ยังไง ไอ้ที่เขาเรียกว่าน้ำจันท์นี่ที่แท้มันก็เหล้าดี ๆ นี่ล่ะ หล่อนลองชิมอีกครั้ง และอีกหลาย ๆ ครั้ง ตอนแรกก
