“อยากอ้วกอีกมั้ย หรือว่าอยากกินอะไร บอกฉันมาได้นะหนูลี่”
ชายหนุ่มดูแลแม่ของลูกด้วยสายตาห่วงใย ลลินดากำลังวิ่งเข้าไปอาเจียนหนัก กินอะไรไม่ค่อยได้ เขาคอยลูบหลังเบา ๆ เธอเพิ่งรู้จากปากสีหราชว่ากำลังตั้งครรภ์ได้เดือนกว่า
เขาสั่งให้เธออยู่แต่ในบ้านของพยัคฆ์ เพราะต้องอยู่ทำงานที่ไร่แสงจันทร์อีกนานกว่าจะกลับ
“ตอนนี้ลิลลี่อยากนอนมากเลยค่ะคุณสิงห์”
ลลินดาเก็บซ่อนความรู้สึกปวดหนึบไว้ เธอเตรียมใจอยู่แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง ภาพหวาดกลัวจากฝันร้ายหวนกลับเข้ามา ผู้หญิงในความลับของเขาคือใครกัน
“อืม” สีหราชขยับตัวออกจากเตียง จัดแจงหมอนพาเธอเอนตัวลงนอนแบนราบพร้อมห่มผ้า กลัวแม่ของลูกหนาว
“เป็นอะไร หลับตาสิ ไหนบอกว่าอยากนอน หรือว่าอยากอาเจียนอีก”
เขาเห็นเธอคิ้วขมวดทำหน้าเครียด สีหราชเอื้อมมือไปนวดคลึงขมับให้เบามือ เธอรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ขอบคุณนะคะคุณสิงห์”
“ไม่ต้องขอบคุณฉัน ที่ฉันทำก็เพื่อ
