บทที่12 ตบหัวแล้วลูบหลัง (NC20++)

1613 คำ

รัก...แม้ว่าเขาจะไม่มีหัวใจให้ รัก...คนที่ไม่เคยเห็นค่าเธอ รัก...ถึงอนาคตข้างหน้าจะพบกับความเจ็บปวด เธอก็ยังรักและมอบหัวใจให้อยู่ดี ลลินดาคิดอย่างติดตลก ขบขันกับความโง่เขลาของตัวเองขณะสวมกอดรัดชายหนุ่ม บดเคล้าจูบดูดดื่ม เธอรีบจูบตอบสนองเขาก่อนที่จะไม่มีโอกาสใกล้ชิดแบบนี้ สีหราชคำรามในลำคออย่างกระหายรัก ดวงตาเธอแข็งค้างชั่วขณะ เมื่อเขาช้อนอุ้มเข้าสู่วงแขนแกร่งมาวางบนเตียง ทว่าไม่ทันจะพูดอะไรออกมา เขาประกบจูบปากหวานแนบแน่น มือข้างที่ว่างแยกสาบเสื้อออกจากกัน ปัดมันทิ้งลงบนไหล่ขาวเนียนสองข้าง เขาตาพร่ากับความสวยงามตรงหน้า ก้มลงทำรอยจูบไหล่มนจากเคยขาวกลับกลายเป็ยรอยแดงหลายจุด เธอหลับตาพริ้ม ไม่กล้าสบสายตาเร่าร้อน กลัวควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ บรรยากาศเร่าร้อนระอุสวนทางกับความเยือกเย็นด้านนอกสิ้นเชิง สีหราชขบเม้มดูดดึงลิ้นอ่อนนุ่มข้างในโพรงปากเล็ก เธอตอบจูบเคอะเขินได้อย่างน่ารักกลับกลายเป็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม