ตอนที่ 22 เด็กดีต้องให้รางวัล

1277 คำ

~เอพริล~ ฉันให้เขามารับที่คอนโดของแอนนาตอนบ่ายสาม รอไม่นานเขาก็ขับรถมาจอดที่หน้าคอนโด “รอพี่นานมั้ย?” “ไม่นานค่ะ หนูก็พึ่งลงมาจากห้องเมื่อกี้เองค่ะ นี่พี่กัสกินอะไรหรือยังคะ?” “ยังไม่ได้กินเลย หิวมากเลยเนี่ย” “แล้วพี่กันสิอยากกินอะไรคะ เดี๋ยวหนูทำให้กิน” “อยากกิน…หนู” เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ แต่ฉันแกล้งทำเป็นเฉไฉ “พี่กัสกินหนูด้วยเหรอคะ?” “ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย” เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาบีบจมูกฉันเบาๆ “หนูไม่ได้แกล้งสักหน่อย เมื่อคืนพี่กัสก็กินหนูทั้งคืนแล้วยังไม่อิ่มอีกเหรอคะ?” “ไม่อิ่ม” “พี่กัสเอาหนูจนเดินขาถ่าง จนแอนนามันถามว่าหนูเป็นอะไรทำไมถึงเดินแบบนั้น” “แล้วหนูตอบแอนนาว่ายังไง?” “ก็ตอบว่าหกล้มค่ะ ก็เลยเจ็บขา เดินไม่ค่อยถนัด” “ทำไมไม่บอกแอนนาไปล่ะ ว่าโดนพี่เอาทั้งคืนน่ะ” “บอกได้เหรอคะ?” “….” เขานิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยออกมา “ถ้าหนู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม