~เอพริล~
หลังจากที่เขาออกจากห้องไป ฉันก็ได้แต่อมยิ้มออกมา พร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียง
เอายังไงดี? ฉันควรจะตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องของเขา
ฉันควรจะให้โอกาสเขาและให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งดีไหม?
คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ ในเมื่อตอนนี้เขาก็สำนึกผิดกับสิ่งที่เขาเคยทำแล้ว และเขายังทำหน้าที่พ่อที่ดีของลูกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังจะอยากทำหน้าที่สามีอีก
แต่เมื่อนึกถึงความใจร้ายของเขาในวันนั้น มันก็ทำให้ฉันกลัว ฉันไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับฉันกันแน่ เพราะเขาไม่เคยบอก ถึงแม้ว่าการกระทำมันจะสำคัญกว่าคำพูด แต่ว่าคำพูดมันก็สำคัญสำหรับฉันเช่นกัน
เขาอาจจะแค่อยากให้ลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นก็เลยอยากขอโอกาสจากฉัน เพื่อที่เราจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉันลงจากเตียงและเดินไปเปิดประตู
“มีอะไรอีกคะ?”
“พอดีพี่ลืมถามหนู วันเสาร์นี้พ่อพี่อยาก
