~เอพริล~
เขาค่อยๆ วางฉันลงบนเตียงอย่างเบามือ และเขาก็นั่งลงข้างๆ ฉัน เขายกมือขึ้นมาลูบแก้มฉันเบาๆ
“พี่รักหนูนะ ให้โอกาสพี่สักครั้งจะได้ไหม พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำให้หนูต้องเสียใจ”
“….” ฉันนิ่งไปชั่วขณะ
“ครั้งเดียวนะ ฉันจะให้โอกาสคุณแค่ครั้งเดียว”
“หนูพูดจริงเหรอ เยส! ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆ ที่หนูยอมให้โอกาสพี่ พี่จะไม่ทำให้หนูต้องผิดหวัง พี่จะทำให้หนูเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก”
“มีความสุขยังไงคะ?”
“ก็เริ่มจากตอนนี้เลย พี่ขอได้ไหม พี่ทนไม่ไหวแล้ว”
“ขออะไรคะ?” ฉันแสร้งถามออกไปทั้งที่รู้ความหมายของมัน
“พี่อยากเอาหนู”
“เลิกเรียกว่าหนูก่อนสิคะ”
“แล้วจะให้พี่เรียกว่าอะไร?”
“ตอนนี้ไม่ได้เป็นเด็กเลี้ยงแล้ว ให้เรียกว่าเอพริลค่ะ”
“โอเคครับ เอพริลงั้นเอพริลก็ต้องเรียกพี่ว่าพี่กัสเหมือนเดิมนะ”
“เรียกพี่กัสแล้วเอพริลจะได้เท่าไหร่คะ?” พูดจบเขาก็ล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ ไม่น
