“นี่คุณ เจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ อื้อ...” เธอว่าเขาอย่างโกรธๆ ปนเปไปกับเสียงครางด้วยความซ่านเสียว
“ฉันจำไม่ยักได้” รัชภาคย์ตอบยียวน หมุนวนสะโพกในซอกกายนุ่ม คนใต้ร่างถึงกับนิ่วหน้า ร้องครางไม่เป็นภาษาอย่างกระสันเสียว
“คนบ้า คนผีทะเล อ๊าย...” เธอร้องด้วยความเสียวซ่านแล้วทุบอกเขาระรัว
“โอ๊ย! เจ็บนะ ทุบผัวตัวเองแรงแบบนี้ ไม่กลัวช้ำในตายหรือไง” รัชภาคย์รวบมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะดึงไปกดจูบแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
“ดี... ช้ำในตายไปเลย” เธอพูดอย่างโกรธๆ เจ็บใจที่แพ้ทางเขาอีกแล้ว
“ใจร้ายชะมัด นี่ฉันจะลงโทษคนใจร้ายแบบเธอยังไงดีนะ กระแทกทั้งคืนให้ขาดใจตายคาเตียง หรือเอาให้พอคลานลงจากเตียงได้ก็พอ” เขาแกล้งขยับแรงๆ ให้เธอร้องครางอย่างต่อเนื่อง
“ถอยออกไปนะ อื้อ... ออกไปไกลๆ เลย อ๊า... คนผีทะเล” ใบหน้าของปิ่นแก้วเหยเกเมื่อเขาแกล้งกระแทกกระทั้นลงมาอย่างไม่ออมแรง กายที่เสียดสีกันก่อให้เกิดความเสียวซ่านจับจิตจับใจ
