“ตาภาคย์กลับมาคุยกันก่อน นี่ตาภาคย์!”
“ช่างเขาเถอะค่ะคุณแม่ ตอนนี้พี่ภาคย์อาจจะกำลังไม่พอใจ”
“แต่สายตาของภาคย์มองหนูในแง่ร้าย” คุณรัชนีกรพูดอย่างเป็นกังวล
“ช่างพี่ภาคย์เถอะค่ะ ความจริงย่อมต้องเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ ถึงเราจะแก้ตัวยังไง ตอนนี้พี่ภาคย์ก็ไม่ฟังหรอกค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเราโกหกเอาอีก” ปิ่นแก้วพูดอย่างปลงๆ
“แม่ขอโทษด้วยที่ทำให้หนูลำบากใจ”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณแม่หรอกค่ะ”
“งั้นหนูขึ้นไปดูพี่เขาหน่อยสิจ๊ะ เผื่อต้องการอะไร เป็นเมียที่ดี เอาใจปรนนิบัติสามีเอาไว้ ไม่ช้าไม่นานภาคย์ต้องเห็นความดีของหนู และเข้าใจว่าหนูไม่ได้คิดอะไรเลวร้ายอย่างที่เขาเข้าใจ”
“ค่ะคุณแม่” ปิ่นแก้วลอบถอนหายใจอยู่หน้าห้องนอน เธอยังไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาในตอนนี้ แต่จะหลบไปไหนได้ เพราะอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ เท้าบางค่อยๆ เดินเข้าห้อง เห็นสามีนอนหลับอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าอิดโรย แอบคิดไม่ได้ว่าเขาไปทำอะไ
