หวังหย่งและทหารทั้งหมดรวมถึงหลินเจินต้องรีบคุกเข่าลงกับพื้นเมื่อเห็นองค์ราชาควบขับม้าเข้ามาพร้อมด้วยทหารติดตามเป็นขบวน หลี่เจี๋ยดึงบังเ**ยนบังคับให้ม้าตัวใหญ่สีน้ำตาลเข้มซึ่งเป็นม้าฝีเท้าดีประจำพระองค์หยุดลงก่อนที่เขาจะกระโดดลงจากหลังม้าและก้าวเข้ามาอย่างองอาจ หากแต่หวังหย่งนั้นตื่นตระหนกด้วยไม่คาดคิดว่าหลู่อ๋องจะเสด็จมาตอนนี้ หัวหน้าองครักษ์แห่งตำหนักต้องห้ามรีบถวายความเคารพทันที
“หลู่อ๋อง...ถวายบังคมพะย่ะค่ะ”
“องครักษ์หวังหย่ง หวางเฟยของข้าอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่”
น้ำเสียงทรงอำนาจนั้นทำให้หวังหย่งลนลานด้วยความกลัวเกรง เขารีบก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด
“หลู่อ๋อง...หม่อมฉันต้องขอประทานอภัย หม่อมฉันมีความผิดอย่างมหันต์ที่ขัดพระบัญชา นำหวางเฟยออกจากตำหนักต้องห้ามทั้งที่พระองค์มีคำสั่งอย่างเด็ดขาดแล้ว ลงทัณฑ์หม่อมฉันเสียบัดนี้เถิดกระหม่อม”
“เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้ข้าอยากรู้ว่าหวางเฟยของข้าอยู
