“ท่านหวังหย่ง...ข้าอยากรบกวนให้ท่านช่วยข้าอย่างหนึ่ง”
“หวางเฟยต้องการสิ่งใดพะย่ะค่ะ”
“ข้าเคยได้ยินว่าบนเขาหนีซานมีเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลความสุขสมหวังให้ผู้กราบไหว้สักการะ ข้าอยากไปไหว้เทพเจ้าดังที่ได้ยินมา”
“ต้องขออภัยหวางเฟย...มีพระบัญชาจากหลู่อ๋องห้ามผู้ใดเข้ามาในตำหนักและห้ามมิให้ผู้อยู่ข้างในออกนอกบริเวณตำหนักนี้อย่างเด็ดขาด”
“ข้าขอร้องท่าน”
จางลี่เข้าไปคุกเข่าตรงหน้าหวังหย่งที่มีอาการตกใจเมื่อเห็นผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินย่อตัวลงเทียมเขาและแสดงออกราวกับจะร้องขอ
“หวางเฟย...ดะ...ได้โปรดลุกขึ้นเถิด หากใครมาเห็นเข้าข้าคงต้องอาญาสถานหนัก”
“ข้าจะมิลุกขึ้นอย่างเด็ดขาดหากท่านมิช่วย ข้าไม่สบายใจอย่างมากและมีความปริวิตกเพราะเมื่อคืนนี้ข้ามีนิมิตร้ายเกี่ยวกับหลู่อ๋อง ข้าอยากกราบไหว้เทพเจ้าแห่งเขาหนีซานเพื่อขอพรให้คุ้มครองพระสวามีของข้าในช่วงเวลาที่ข้าต้องมาอยู่ที่นี่ และมีเพียงท่านเท่านั้
