เธอรับรู้ได้ถึงความลังเลและขลาดกลัว แต่เธอรักเขาเหลือเกิน และมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรมาทำให้ความรักที่เธอมีต่อเขาสั่นคลอนลงได้
เด็กสาวเอื้อมมือไปดึงเขาให้เอนกายนอนลง ศีรษะหนุนที่ตักของเธอ มือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมไปจับมือของเธอมากุมไว้ที่หัวใจ หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าแล้วค่อยหลั่งไหลเรื่องราวอันเป็นแผลลึกในอดีตให้เธอได้รับรู้
เด็กสาวรับฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่ขัดอะไรทั้งนั้น แต่ทุกคำที่เขาพูดออกมาล้วนแล้วแต่ทำให้น้ำตาของเธอหลั่งไหลพรั่งพรู
สงสารคุณหมอจับใจ...
เด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะต้องทุกข์ทนแค่ไหนกันนะที่ถูกคนเป็นแม่เกลียดและทำร้ายทั้งร่างกายจิตใจตลอดเวลาแบบนั้น ทำไมถึงใจร้ายกันเหลือเกิน
เมื่อเขาเล่าจบหัวใจของเธอก็แทบแหลกสลายด้วยความเจ็บปวด เธอร่ำไห้แล้วบีบมือเขาเอาไว้แน่น
“ แก้วรังเกียจฉันหรือเปล่าที่ฉันเกิดมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันมันแค่ของมีตำหนิ ไม่มีใครเอา ” เธอเอื้อมมือไปปิดปากเขาเอาไว้แ
