ภายในห้องพักฟื้นมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ให้เสียงทำลายความอึดอัด ไคเรนยังคงจับมือคนแน่นิ่งบนเตียงคนไข้ไม่ปล่อย โดยมีนานะยืนปลอบใจไม่ห่าง แค่อาแบบเขาที่ต้องเสียหลานคนแรกไปจนถึงกับโวยวายเสียสติ จึงไม่อยากคิดเลยสักนิดเฌอแตมตื่นขึ้นมาและไคเรนที่ต้องบอกความจริงจะรู้สึกแย่มากกว่าเขากี่เท่าตัว
"พี่...ผมถามอะไรหน่อยได้ไหม?" คนนั่งเงียบอยู่นานตัดสินใจเอ่ยทำลายความเงียบ เขาเก็บความรู้สึกอยากรู้ไม่ได้อีก กระทั่งไคเรนพยักหน้าอนุญาตเขาก็ไม่รีรอที่จะถามในสิ่งที่สงสัย
"ก่อนหน้านี้พี่แตมมีภาวะแท้งคุกคาม เรื่องจริงหรือเปล่าครับ"
"อืม ครั้งนั้นพามาโรงพยาบาลได้ทัน" คำตอบของพี่ชายทำเขานิ่งสนิทไปชั่วครู่ แปลว่าเรื่องที่หมอเค้กพูดเป็นความจริง ความรู้สึกสำนึกผิดก่อตัวขึ้นในใจของเขา น้ำตาของเธอที่ไม่รู้ว่าไหลรินเพราะการแสดงหรือเรื่องจริงกลับวนมาทำให้เขายิ่งรู้สึกผิดทันทีที่นึกถึง
ไม่นานจากนั้นเฌอแตมก็ฟ
