บทที่ 30 เขินตัวแตก

1618 คำ

ครืดดดด ๆ เสียงเรียกเข้าดังขึ้นให้คนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเดินออกมาดู ก่อนที่จะเผยยิ้มกว้างเมื่อเห็นชื่อของต้นสายที่โทรเข้ามาทั้งที่เพิ่งแยกจากกันไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา (หมอ...) ปลายสายกรอกเสียงทุ้มทันทีที่กดรับ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้คุยกันผ่านทางโทรศัพท์แบบนี้ "อื้ม มีอะไรหรือเปล่า" หมอเค้กตอบเขิน ๆ พยายามกลั้นยิ้มแก้มแตกไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ (แค่...อยากได้ยินเสียง) แต่เท่านั้นมันก็ไม่สามารถอดทนได้อีกแล้ว ทั้งที่อายุปาไปจะ 27 แต่ทำไมครั้งนี้มันกลับมามีอาการเขินจนคุมตัวเองไว้ไม่ไหวแบบนี้กัน (หมอ...) เมื่อหมอเค้กไม่ยอมตอบอะไรกลับไป ปลายสายจึงเอ่ยเรียกอีกครั้ง และนั่นเหมือนเป็นการเรียกสติเธอกลับมาเช่นกัน "กลับบ้านหรือยัง ถ้ายังก็รีบกลับได้แล้ว ทางนั้นยิ่งมืดก็ยิ่งเปลี่ยว" หมอเค้กเก็บทรงสุดฤทธิ์ จะให้เด็กบ้ารู้ไม่ได้ว่าเธอกำลังเขินเขาถึงขนาดนี้ (เป็นห่วงผมเหรอ?) ไคเลอร์ถามทีก็ต้องชะงั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม