หลังประชุมเสร็จเนเน่ขับรถมายังร้านอาหารแห่งหนึ่งสั่งอาหารสองสามอย่างเป็นมื้อกลางวันและเตรียมตัวทำงานในช่วงบ่ายวันเดียวกัน มือบางเลื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าห้องแชท
“อ่านแล้วนี่...ไม่คิดจะตอบอะไรกลับมาบ้างเลยหรอ” เสียงหวานบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆด้วยท่าทีน้อยใจ ทอยอ่านข้อความของเธอแต่ไม่ตอบกลับมา
“ดูซิ...จะทนได้นานแค่ไหน” เนเน่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆกดส่งข้อความในห้องแชทอีกครั้ง ‘ได้ร่างกายแล้ว อีกหน่อยก็ได้ใจ’
เนเน่:“คิดถึงจัง...ทำอะไรอยู่หรอ?”
จ้องมองหน้าจออยู่นานอีกฝ่ายก็ยังไม่เปิดอ่าน กระทั่งใกล้เวลานัดเนเน่จึงขับรถมายังโรงแรมระดับห้าดาว และขึ้นลิฟต์ไปยังห้องสัมมนาขนาดเล็กที่จองไว้เพื่องานนี้โดยเฉพาะ โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมาถึงก่อนแล้ว
แกร๊ก!
มือบางเปิดประตูออกกว้างอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่ดวงตากลมจะสบประสานกับดวงตาอีกคู่ของคนที่นั่งอยู่ภายในห้องเงียบสนิท
“คุณ...” เสียงหวานงึมงำจ้องมองชายหนุ่มด้
