ครืดด! ครืดด!
โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงร้องดังรบกวนเวลาพักผ่อนเจ้าของในช่วงสายของวันใหม่ ปลุกให้ร่างสูงโปร่งรู้สึกตัวตื่นก้มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนเล็กน้อย ก่อนเอื้อมหยิบเครื่องมือสื่อสารบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูก็เห็นว่าชื่อของแม่เด่นหราบนหน้าจอสัมผัส นิ้วยาวรีบกดรับสายจากทางไกลทันที
“ครับแม่”
[ทอย ฮึก!] เสียงปลายสายสะอื้นไห้ดังเข้ามาให้ชายหนุ่มได้ยินอย่างชัดเจนทำคิ้วหนาขมวดขึ้นเป็นปม
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
[พ่อหายไป..แกออกไปไร่ตั้งแต่ฟ้าสาง แม่ออกไปตามก็ไม่เจอ]
“ลองโทรหาหรือยังครับ”
[โทรศัพท์ทิ้งไว้ในรถ รองเท้ากับหมวกก็ตกอยู่ข้างรถ แม่ใจไม่ดีเลยทอย]
“ใจเย็นนะครับแม่ พ่ออาจจะไปบ้านอาก็ได้ครับ”
[อากำลังช่วยแม่ออกตามหาอยู่ พ่อจะไปหาอาได้ยังไง]
“แม่อย่าเพิ่งคิดมาก ผมจะรีบไป”
[จ้ะ..ขับรถดีๆนะลูก]
“ครับ”
สายจากผู้เป็นแม่ตัดไป ทว่า ชายหนุ่มยังคงนั่งนิ่งจมอยู่กับข่าวไม่สู้ดีที่ได้รับรู้เม
