ep.5
1056 คำ
“เปอร์ไม่อยู่แล้ว นายดื่มเป็นเพื่อนหน่อยนะ” ร่างบางฉีกยิ้มกว้าง เท้าเล็กเดินเซด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้า ทอยพยักหน้ารับเบาๆหมุนตัวเดินตามเนเน่เข้าไปในคลับ สายตาพลางมองท่าทีเปลี่ยนไปของเธอ ‘เมาขนาดนี้ทำไมไม่กลับคอนโดวะเนี่ย’ ร่างสูงคิดในใจ ขณะก้าวเดินกลับเข้าไปในคลับทั้งที่เขาเพิ่งเดินออกมาเพื่อทำหน้าที่คนขับรถให้เจ้านาย
“ทอยสั่งเหล้าให้ด้วยนะเอาเหมือนเดิม”
“แค่คอกเทลก็พอมั้งครับ”
“อะไรก็ได้ตามใจนาย” ประโยคนั้นของเธอ ทำทอยชะงักไปเล็กน้อยแต่เพียงเสี้ยววินาทีก็ปรับให้เป็นปกติเช่นเดิม หลังจากสั่งออเดอร์น้ำผลไม้ผสมแอลกอฮอล์กับเด็กเสริฟไม่นานแก้วน้ำสีสวยก็ถูกวางลงบนโต๊ะ พร้อมกับแก้วเหล้าสีอำพันวางลงตรงหน้าทอย
“คืนนี้คนเยอะจัง นายว่ามั้ย” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างขอความเห็น สายตาหวานเยิ้มกวาดมองโดยรอบ ก่อนจะหันมามองชายหนุ่มรุ่นน้อง
“พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ครับ” ทอยพูดบอก พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยใบหน้าเรียบเฉย ค่ำคืนก่อนวันหยุดและช่วงต้นเดือนลูกค้ามักดูหนาตากว่าปกติซึ่งเป็นภาพชินตาสำหรับเขา
“คลับปิด นายไปไหนต่อ”
“กลับคอนโดครับ”
“เปอร์ใช้งานหนักหรือไง ฉันว่านายดูผอมนะ” ด้วยความเมาทำให้เธอเผลอพูดในสิ่งที่คิด สร้างความมึนงงให้ทอยมากไม่น้อย สายตาคมเหลือบมองดูตัวเองแต่ไม่ได้ตอบกลับไป
“...”
“พนักงานทุกคนในคลับ นายเป็นคนดูแลใช่มั้ย”
“ครับ”
“รวมถึงพนักงานผู้หญิงด้วยหรอ?”
“ครับ”
ได้ยินคำตอบเนเน่หันมองเด็กเสริฟสาวหลายคนกำลังทำงานตามหน้าที่อยู่ไม่ไกล ร่างบางยู่หน้าด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างลืมตัว หัวสมองนึกถึงช่วงเวลาที่ทอยต้องอยู่ใกล้ผู้หญิงมากหน้าหลายตา ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาดื้อๆ จนต้องยกแก้วคอกเทลขึ้นดื่มช่วยดับความคิดฟุ้งซ่านในหัว
“คืนนี้พอแค่นี้ดีกว่า ฉันกลับก่อนนะ” นั่งต่อไม่นานเนเน่ตัดสินใจกลับไปตั้งหลักที่คอนโด แค่ได้เห็นหน้าพูดคุยกันก็ถือว่าเธอได้ทำคะแนนแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
“เชิญครับ ผมเดินไปส่ง” ทอยดันตัวลุกขึ้นยืน รอให้หญิงสาวเดินนำออกไป ก่อนจะเดินตามหลังกระทั่งเนเน่ขึ้นนั่งบนรถหรูส่วนตัว
“บ๊าย~พรุ่งนี้เจอกันนะ” ร่างบางลดกระจกลงเอื้อนเอ่ยกับบอดี้การ์ดหนุ่มเสียงหวานหยด ก่อนจะเหยียบคันเร่งขับรถออกไปจากตรงนั้นมุ่งหน้ากลับคอนโด
เนเน่ตื่นเช้าไปทำงานเฉกเช่นทุกวัน ต่อให้ดื่มหนักมากแค่ไหนก็ไม่เคยละทิ้งหน้าที่ ระหว่างวันพลางคิดหาวิธีทำลายกำแพงอันแสนเย็นชาของทอยให้เขายอมเปิดใจให้
“คุณเน่คะ”
“ว่ามาเลยบัว ฉันฟังอยู่” เนเน่ตอบกลับทั้งที่สายตายังคงจ้องมองหน้าจอแล็ปท็อปไม่ละไปไหน
“ตอนเที่ยงมีนัดทานข้าวกับคุณหงส์ค่ะ” หล่อนคือลูกค้ารายใหญ่ของห้องเสื้อเปิดบิลรับชุดทุกแบบทุกสีไปขายที่ต่างจังหวัด และจะมาติดต่องานกับเนเน่เดือนละครั้ง
“โอเค...ส่งโลเคชั่นร้านมาได้เลย” เนเน่ให้สิทธิ์หงส์เป็นคนเลือกร้านเช่นเคย เมื่อใกล้เวลานัดหมายจึงรีบขับรถไปให้ทันเวลา
“สวัสดีค่ะคุณหงส์” เนเน่เอ่ยทักทายด้วยท่าทีสุภาพ พร้อมกับยกมือไหว้หญิงสาววัยกลางคน
“สวัสดีจ้ะ...ยังสวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะคุณน้อง”
“ คุณหงส์ก็เหมือนกันค่ะ รอนานมั้ยคะ”
“ไม่นานจ้ะ...คุณน้องสั่งอาหารตามสบายเลยนะฉันกินได้หมด” เจ้าหล่อนพูดบอกพลางส่งยิ้มให้ด้วยท่าทีอารมณ์ดี ก่อนจะเอื้อนเอ่ยประโยคถัดไป “ฉันจะเพิ่มจำนวนสั่งซื้อชุดทุกแบบ ไม่ทราบว่าพอมีสต็อกมั้ย?”
“เพิ่มอีก อย่างนั้นหรอคะ” เนเน่ทวนคำพูดนั้นอีกครั้งด้วยความสงสัย หูฉันไม่ได้ฝาดใช่มั้ยออเดอร์ที่เคยสั่งก็มากอยู่แล้วแต่นี่จะสั่งเพิ่มอีกเนี่ยนะ
“ใช่จ้ะ...ฟังไม่ผิดหรอก ลูกชายฉันจะกลับมาช่วยดูแลกิจการที่บ้านน่ะ เขาอยากขยายร้านปรับปรุงทุกอย่างทั้งหมด”
“ค่ะ...เข้าใจแล้ว ดีจังเลยนะคะแบบนี้คุณหงส์ไม่ต้องเหนื่อยทำงานเองแล้วสินะ” เนเน่เอ่ยยิ้มๆ ทั้งสองสนิทกันระดับนึงเพราะรู้จักและไปมาหาสู่กันตั้งแต่เปิดห้องเสื้อสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง
“จ้ะ...ที่สำคัญลูกชายฉันยังโสดนะ สนใจมั้ย” หญิงวัยกลางคนโปรโมททายาทจนออกนอกหน้า หากได้เด็กสาวมากความสามารถตรงหน้ามาเป็นสะใภ้ก็คงดีธุรกิจของสองครอบครัวต้องไปได้สวย หล่อนคิดอย่างนั้น
“แหะๆ เน่มีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะ”
“ว้า~น่าเสียดาย แต่ไม่เป็นไรจ้ะ ยังไงเราก็ยังมีมิตรภาพที่ดีให้กันได้” สองสาวต่างวัยนั่งพูดคุยกันอย่างออกรสชาติ ไม่นานอาหารหลายอย่างหน้าตาน่าทานก็เสริฟลงบนโต๊ะ
“เต็มที่เลยนะ มื้อนี้ฉันเป็นเจ้ามือเอง”
“ได้ไงล่ะคะ คุณหงส์อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกลเพื่อมาคุยงานกับเน่ด้วยตัวเอง เน่ต้องเป็นคนเลี้ยงสิคะถึงจะถูก”
“คุณน้องน่ารักแบบนี้ไง ฉันถึงอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้”
เนเน่ส่งยิ้มให้แต่ไม่ได้โต้ตอบกลับไป ทำเพียงนั่งกินข้าวเงียบๆเท่านั้น หงส์เองที่มาในฐานะลูกค้าก็ทำอย่างนั้นเช่นกัน แอบมองเด็กสาวบ้างบางครั้งด้วยความเอ็นดู ‘อายุน้อยร้อยล้าน’ คำนี้ใช้กับเนเน่ได้ไม่เกินจริง
หลังจากกินอิ่ม เนเน่นำใบสัญญาให้หงส์เซ็นและจ่ายเงินส่วนหนึ่งเป็นการมัดจำสินค้า ก่อนสั่งผลิตชุดตามจำนวนที่อีกฝ่ายต้องการ และแจ้งวันนัดรับพร้อมจ่ายเงินส่วนที่เหลือ ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีทั้งสองจึงแยกกันกลับ โดยเนเน่เดินมาส่งผู้ใหญ่ที่รถตามมารยาท ก่อนจะพาตัวเองไปยังรถยนต์ส่วนตัวเพื่อกลับคอนโด
- ผู้เขียน
