กว่าสี่สิบชั่วโมงกับการใช้ชีวิตอยู่บนเรือสินค้าเพื่อเดินทางมายังท่าเรือที่มีคู่ค้ารออยู่ นานเท่าไหร่ไม่รู้ทอยเผลอหลับไปในห้องพักบนเรือ ก่อนจะได้ยินเสียงเรียกปลุกให้เขารู้สึกตัวตื่น
“คุณทอยครับ คุณทอย”
“ครับ” ดวงตาคมกระพริบถี่ๆปรับแสง ร่างสูงดันตัวลุกขึ้นนั่ง บิดตัวไปมาขับไล่ความเมื่อย พลางยกยิ้มมุมปากให้ แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็กลับมานิ่งเฉยเช่นเดิม สายตาเหลือบมองนาฬิกาข้อมือจึงได้รู้ว่าตัวเองหลับไปเกือบห้าชั่วโมงเห็นจะได้ ตอนนี้คงไม่มีเวลานั่งอิดออด
“ใกล้ถึงจุดหมายแล้วครับ พี่นนท์บอกให้คุณเตรียมตัวให้พร้อม”
“อ้อ...พี่นนท์ฝากของมาให้ด้วยครับ” มือสากยื่นสิ่งของบางอย่างมาตรงหน้า ทอยเองก็ยอมรับไปอย่างว่าง่าย
“อะไร?”
“เราจะสื่อสารกันผ่านเจ้านี่ครับ”
“อืม” ทอยครางอือในลำคอเป็นคำตอบพร้อมกับพยักหน้ารับ จากที่ได้พูดคุยกันเมื่อคืนนนท์คงไม่ใช่รองกัปตันเรือธรรมดาแน่นอน ซึ่งเขาเองก็เดาไม่ได้
ร
