“กลับมากันแล้วหรอคะ? เน่เป็นยังไงบ้างลูก” เสียงหวานเอ่ยถามทันทีที่ประตูรถหรูเปิดออกด้วยฝีมือของบอดี้การ์ดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ หลังจากได้รับข่าวจากคนเป็นสามีทำเอาไอวี่ถึงกับนอนไม่หลับ นั่งชะเง้อคอมองรอเวลาให้คนอันเป็นที่รักเดินทางมาถึง
“เน่โอเคค่ะแม่” ร่างเล็กตอบเสียงแหบแห้ง ไม่อยากให้ไอวี่เป็นห่วง ไม่ลืมยู่หน้าให้เดย์ไนท์ด้วยท่าทีไม่พอใจ
“เข้าบ้านเถอะครับ ตรงนี้น้ำค้างแรง”
“เน่ขอขึ้นห้องเลยนะคะแม่ เน่อยากพักผ่อน”
“ค่ะ...แม่ไปส่งนะ” ไอวี่ยิ้มบางให้ สายตาเหลือบมองสามีเดินคอตกตามมาติดๆ เธอเองเข้าใจความรู้สึกของพ่อและลูกเป็นอย่างดี คนนึงทั้งรักทั้งหวงกลัวลูกลำบากทั้งที่พยายามทำใจแล้วก็ตามแต่มันก็ยากเสียเหลือเกิน ส่วนอีกคนก็อยากใช้ชีวิตในแบบที่เลือก
วันต่อมา....
เนเน่ตื่นแต่เช้าอาบน้ำเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ หลังจากได้นอนพักทั้งคืนอาการที่เป็นอยู่ก็ดีขึ้นมาก เรียกได้ว่าหายเป็นปกติเลยก็ว่า
