หลังจากพูดคุยตกลงกันเรียบร้อย ทอยรีบขับรถกลับมายังคอนโดเนเน่ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะตื่นขึ้นมากินอาหารที่เขาตั้งใจทำไว้ให้แล้วหรือยัง
แกร๊ก!
ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนเย็นเฉียบอย่างเบามือ เกรงว่าจะรบกวนคนตัวเล็กนอนหลับสนิทบนเตียงกว้าง แต่ไม่เป็นผลร่างบางขยับรู้สึกตัวตื่นเปลือกตาบางกระพริบถี่ๆปรับแสง ปรือตามองคนรัก
“อื้อ...กี่โมงแล้วทอย”
“เที่ยงครับ...ทำไมยังไม่ลุกไปกินข้าว” ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงข้างกัน ปล่อยให้เธอทำตามใจหนุนศีรษะนอนบนตักแกร่งด้วยท่าทีงัวเงีย แม้จะนอนพักผ่อนไปหลายชั่วโมงแล้ว ทว่า ร่างกายกลับยังรู้สึกอ่อนเพลียมากอยู่ดี
“กินด้วยกันนะ เราไม่ได้กินข้าวพร้อมกันหลายวันแล้ว”
“ครับ...เน่อาบน้ำเถอะ ผมจะไปอุ่นกับข้าว” ร่างบางพยักหน้ารับอย่างเข้าใจแต่ยังคงอิดออดนอนซบแฟนหนุ่มอยู่อย่างนั้นนานนับนาที กว่าจะยอมลุกไปจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จ ก้าวเท้าเดินออกมาก็ได้กลิ่นอาหารลอ
