เซอร์เวย์ยกมือขึ้นเคาะประตูบานใหญ่หน้าห้องทำงานผู้เป็นพ่อ ข้างหลังมีไอวี่กับทอยยืนอยู่
ยิ่งรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรทำเอามือหนาของทอยทั้งสองข้างชื้นเหงื่ออย่างห้ามไม่ได้ ทั้งที่เตรียมใจมาบ้างแล้วแต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้
“เข้ามา” สิ้นเสียงเอ่ยอนุญาต ทั้งสามคนพากันเดินเข้ามาภายในห้องเงียบสนิท ที่มีเดย์ไนท์นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน มองจ้องคนมาใหม่สลับกันไปมา
“สวัสดีครับแด๊ด”
“เอ่อ สวัสดีครับ”
“พามันมาที่นี่ทำไมเวย์?” เขาให้โอกาสทอยก็จริง แต่ใช่ว่าจะเดินเข้าออกบ้านหลังนี้ได้ง่ายๆ
“คืออย่างงี้ครับแด๊ด ไอ้ทอยมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยครับ” ทุกคนในห้องหันมองทอยเป็นตาเดียวกันอย่างให้ความสนใจ ทำเอาคนถูกมองเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกทั้งที่ทำใจมาแล้วแท้ๆ
“ว่ามา” เสียงเข้มขรึมพูดขึ้นอีกครั้ง สายตาคมดุดันจ้องใบหน้าชายหนุ่มรุ่นลูกไม่ลดละ
“เอ่อ...คือ” ทอยเอ่ยน้ำเ
