ร่างบางนั่งนิ่งไม่รบกวนเวลาทำงาน สายตาจ้องมองใบหน้าคมเป็นระยะ ทอยจริงจังตั้งใจทำงานมากอีกทั้งความสามารถและซื่อสัตย์ ไม่แปลกที่เขาได้เป็นบอดี้การ์ดมือหนึ่งของคูเปอร์ ถ้าไม่นับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน เชื่อว่าหลายคนคงอยากได้ทอยไปเป็นลูกน้อง
“มองอะไรขนาดนั้นครับ” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยหลุดออกจากภวังค์ความคิด เธอเผลอจ้องนานคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเจ้าตัวจับสังเกตได้
“แฟนหล่อขนาดนี้ ไม่ให้มองได้ไงเล่า~”
“หึหึ...อย่ามองผู้ชายคนอื่นแบบนี้นะครับ ผมหวง” ใบหน้าคมโน้มเข้าใกล้กระทั่งรับรู้ลมหายใจเข้าออกของกันและกัน ปลายจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มใส ทำเอาเนเน่หายใจไม่ทั่วท้อง
“เน่ท้องแบบนี้ จะไปมองใครได้”
“ไม่ท้องก็ห้ามมองครับ...กินอะไรแล้วหรือยัง หื้ม?”
“ยังค่ะ เน่หิวแล้วเนี่ย ทอยช่วยสั่งอาหารให้หน่อยได้มั้ย”
“รอเดี๋ยวครับ” ทอยลุกจากเก้าอี้ปล่อยให้เนเน่นั่งลงแทนที่ สองเท้าหนาก้าวเดินอย่างเร่งรีบออกจา
