"ถ้าอยากให้ลูกกำพร้าพ่อก็ลองดู พี่ยอมติดคุกข้อหาฆ่าชู้เมียตาย"
"ชู้ เช้ออะไร อย่ามาปรักปรำกันนะ"
"เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดหยกๆ พี่ได้ยินเต็มสองหูว่าเธอจะไปมีผัวใหม่"
"ก็ผัวเก่ามันไม่สนใจไยดี แล้วฝันผิดตรงไหนถ้าจะหาผัวใหม่... ฝันตื่นมาก็อยากเจอหน้าพี่รามเป็นคนแรก แต่ดูพี่ทำสิ ฝันเสียใจนะรู้มั้ย" ขอบตากลมรื้นด้วยน้ำใสๆ บ่งบอกว่าเธอเสียใจจริงๆ ที่ตื่นมาไม่เจอเขา
"ก็กลัวเธอเกลียด" วันที่ต้องแต่งกับนิราอรเขาจำได้ติดตาว่าเพียงฝันเสียใจกับคำพูดแรงๆ ของเขาขนาดไหน
"ฝันไม่เคยเกลียดพี่ราม"
"ทั้งที่พี่เคยร้ายกับเธอสารพัดงั้นเหรอ"
"ค่ะ เวลาที่พี่รามร้ายกับฝัน ความรู้สึกเดียวที่ฝันมีก็คือเสียใจ" แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ
"..." ได้ยินแบบนี้รามสูรก็สะอึก
"เราออกไปกันเถอะ" แม่เลี้ยงวาสนาชวนพยัคฆ์ออกไปจากห้องเงียบๆ เพื่อให้รามสูรและเพียงฝันได้ปรับความเข้าใจกันตามลำพัง
"พี่ขอโทษ" รามสูรเอื้
