หลายวันผ่านไป...
เพียงฝันยังคงจำอะไรไม่ได้ ทว่าก็เริ่มชินกับการใช้ชีวิตในไร่ชาที่ออกจะน่าเบื่อไปสักหน่อยเพราะรามสูรเล่นไม่ยอมให้เธอทำอะไรสักอย่างนอกจากเลี้ยงลูกไปวันๆ พอเธอถามว่าถ้าไม่ทำงานแล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้ เขาก็โอนเงินเจ็ดหลักเข้าบัญชีมาปิดปากเธอเดี๋ยวนั้น
"เฮ้อ..."
"มานั่งถอนหายใจอะไรตรงนี้"
"เฮือก! พ่อเลี้ยง!"
"ขวัญอ่อนอะไรขนาดนั้น ฉันเป็นคนนะไม่ใช่ผี"
"ขอโทษค่ะ พอดีหนูกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย แล้วพ่อก็เลี้ยงก็มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง"
"อ้อ เธอจะบอกว่าเป็นความผิดฉันสินะ"
"เปล่าค่ะเปล่า หนูไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอกค่ะ"
"แล้วไป"
"เอ่อ แล้วพ่อเลี้ยงมีอะไรกับหนูรึเปล่าคะ" ปกติพ่อเลี้ยงเทวาไม่แม้จะคุยกับเธอสักคำด้วยซ้ำ ขนาดเดินผ่านยังทำเมิน
"ฉันพูดไม่เป็นหรอกนะไอ้คำว่าขอโทษน่ะ" นอกแม่เลี้ยงวาสนาพ่อเลี้ยงเทวาก็ไม่คิดที่จะพูดคำนี้กับใคร
"คะ? พ่อเลี้ยงหมายถึงอะไรคะ หน
