วันต่อมา...
ขณะพ่อเลี้ยงเทวากำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
"เอาของพ่อคืนไป เมียคนเดียวผมเลี้ยงได้"
"กูให้แล้วไม่คิดเอาคืน ที่สำคัญกูให้แม่ไอ้สองแฝดไม่ได้ให้มึง"
"ผัวกับเมียก็คนคนเดียวกันมั้ยล่ะ"
"มึงจดทะเบียนสมรสกับเขาแล้วรึไงถึงกล้าพูดว่าเป็นคนคนเดียวกัน"
"..." รามสูรถึงกับใบ้กิน ด้วยเถียงไม่ออก เขาลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย
"หึ ต่อให้มึงมีลูกกับนังหนูเพียงฝันเป็นโหล แต่ถ้ามึงไม่ได้แต่งงานจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้องตามกฏหมายมันจะไปมีความหมายอะไร"
"พ่อยอมรับเพียงฝันได้แล้วเหรอ"
"มาถึงขนาดนี้แล้วไม่ยอมก็ต้องยอม กูเบื่อจะเจ้ากี้เจ้าการชีวิตมึงแล้ว ต่อไปก็ดูแลกันให้ดีๆ มีหลานให้กูเลี้ยงเพิ่มอีกสักสองคน" เพราะดูเหมือนว่าจะหวังจากพยัคฆ์และนิราอรไม่ได้แล้ว ความคิดที่ว่าอยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองใช้ไม่ได้กับสองคนนี้
"ขอบคุณครับแล้วผมก็ต้องขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยที่วู่วามเกินไป" รามสูร
