บทที่ 43

1257 คำ

ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมาทุกอย่างที่อยู่รอบตัวก็ดูไม่คุ้นไปหมด หญิงสาวกะพริบตาเชื่องช้าขณะกวาดมองห้องสีขาวสะอาดตา จนเหลือบมาเห็นสายน้ำเกลือที่หลังมือเธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือโรงพยาบาล "เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง โอ้ย! ฮึก ปวดหัวจัง" อาการปวดหัวกำเริบอย่างรุนแรงเมื่อพยายามจะเค้นความทรงจำก่อนหน้าที่ตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า นี่เราเป็นอะไร? ทำไมจำอะไรไม่ได้เลย แล้วทำไมมันถึงได้ปวดเหมือนหัวจะระเบิดแบบนี้ แกร็ก! "คนไข้เป็นอะไรคะ" "ปวดหัวค่ะ" "ขอหมอตรวจหน่อยนะคะ...เตรียมเครื่องทีซีสแกนด่วนเลย!" หญิงสาวถูกส่งความห้องตรวจทันที จนกผลตรวจเบื้องต้นไม่พบความผิดปกติอะไร ไม่มีสมองส่วนไหนได้รับความเสียหายแม้แต่นิดเดียว นั่นหมายความว่าคนไข้อาจจะประสบพบเจอกับเหตุการณ์ความรุนแรงทางจิตใจบางอย่างจนช็อกเลยสูญเสียความทรงจำไปชั่วคราว "ชั่วคราว? แล้วเมื่อไหร่เหรอคะที่เด็กคนนี้จะหายกลับมาเป็นปกติ" "หม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม