"จริงเหรอราม"
"ครับ" รามสูรตอบกลับนิ่งๆ
"แล้วหนูนิดล่ะ รามจะเอายังไง พ่อเขาอยากให้รามแต่งงานกับน้องนะ"
"ถ้าพ่ออยากให้ผมแต่งผมก็จะแต่ง"
"พูดบ้าอะไรของมึงวะไอ้ราม! นี่มึงไม่ได้กำลังประชดน้องฝันอยู่ใช่มั้ย"
"ผู้หญิงดีๆ เพียบพร้อมแบบนิราอรถ้ากูปล่อยให้หลุดมือไปก็โง่เต็มทนแล้ว" ขณะพูดก็จ้องหน้าเพียงฝันไปด้วยสายตาเย็นชาจัด
"แล้วหนูฝันล่ะ รามจะเอายังไงต่อ"
"ฝันจะไปจากที่นี่เองค่ะ แม่เลี้ยงไม่ต้องห่วง"
"ลืมไปแล้วหรือไงว่าในสัญญาระบุไว้ว่าเธอต้องเป็นนางบำเรอฉันสามปี ไม่อย่างนั้นเธอต้องจ่ายค่าปรับสิบล้าน"
"ฝันจะหามาคืนคุณทุกบาททุกสตางค์"
"หึ น้ำหน้าอย่างเธอจะไปมีปัญญาหาเงินสิบล้านมาจากไหน"
"เดี๋ยวพี่ให้ยืมเอง" พยัคฆ์เสนอ
"มึงอย่าเสือกไอ้เสือ! กูกำลังคุยฝันสองคน"
"ขอบคุณมากนะคะพี่เสือ ฝันสัญญาว่าจะหามาคืนให้เร็วที่สุด"
"นี่เธอยากไปจากฉันมากขนาดนี้เลยเหรอเพียงฝัน"
"ค่ะ" น้ำ
