นับจากวันนั้นพยัคฆ์ก็กลับมาเป็นธาตุอากาศในสายตานิราอรอีกครั้ง คำว่าเมียที่ออกมาจากปากพยัคฆ์ไม่ได้มีผลอะไรต่ออัตราการเต้นหัวใจของเธอ
ส่วนชะเอม หลังพักรักษาหน้าจนหายบวมตามที่หมอสั่งก็กลับมาฝึกงานต่อในแผนกเดิม
"พี่นิด"
"จะมาหาเรื่องอะไรกันอีก" ชะเอมเดินมาดักหน้าขณะที่นิราอรลุกจากโต๊ะทำงานจะไปเข้าห้องน้ำ
"เอมไม่ได้จะมาหาเรื่อง เอมแค่อยากขอโทษ"
"ฉันไม่รับ"
"ท...ทำไมล่ะคะ"
"เพราะฉันรู้ไงว่าเธอไม่ได้อยากขอโทษจากใจจริง"
"..."
"หลีกทางด้วย ฉันจะเข้าห้องน้ำ"
"แล้วถ้าเอมยอมไหว้พี่ล่ะคะ พี่นิดจะยอมยกโทษให้เอมมั้ย"
"ทำไมถึงอยากให้ฉันยกโทษให้ขนาดนั้น" ทั้งสีหน้าแล้วก็แววตามองปราดเดียวนิราอรก็รับรู้ได้แล้วว่าชะเอมกำลังฝืน
"เพราะถ้าพี่นิดไม่ยกโทษให้เอม พี่เสือก็จะไม่ให้เอมฝึกงานที่ไร่ชาล้อมตะวันต่อ"
"เขาสั่งให้เธอมาขอโทษงั้นเหรอ"
"ค่ะ พี่นิดยกโทษให้เอมเถอะนะคะ เอมขอร้อง ถ้าไม่ได้ฝึกง
