บทที่ 72

1237 คำ

สองชั่วโมงต่อมา... ป๊อก! "ลงไปจากเตียงฉันได้แล้ว" แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด พอเอาเธอจนหนำใจ เขาก็กลับมาเป็นพยัคฆ์คนใจร้ายเหมือนเดิม "นิดลุกไม่ไหว" "อย่ามาสำออย ฉันไม่ใช่ไอ้ราม ไม่หลงกลเธอง่ายๆ หรอก ไสหัวไปให้พ้นจากหน้าฉันได้แล้ว" "คิดว่านิดอยากอยู่ใกล้พี่มากนักเหรอ" พูดจบนิราอรค่อยๆ พยุงร่างลงจากเตียงด้วยเรียวขาที่สั่นผั่บๆ น้องสาวเธอระบมอย่างหนัก เพราะพยัคฆ์เล่นไม่ปล่อยให้เธอได้พักเลย แถมยังหลั่งในทุกรอบ จนตอนนี้ช่องทางรักเธอเหนียวเหนอะหนะไปหมด พยัคฆ์แค่นเสียงในลำคอ นอนเอามือไพล่หลังรองท้ายทอยมองคนตัวเล็กที่โดนเขาลงโทษจนขาสั่นแต่ก็ยังปากดีก้มเก็บเสื้อผ้าและชุดชั้นในทีละชิ้น ในจังหวะที่ก้มเก็บ พยัคฆ์ก็ต้องเบือนหน้าหนีเพราะน้ำรักที่ค่อยไหลเยิ้มออกมากร่องรักบวมแดงกำลังจะทำเขาแข็งอีกรอบ นิราอรเก็บเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำ "เห็นมาทุกซอกทุกมุมแล้วไม่รู้จะอายอะไร" บ่นเบ่าๆ ต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม