หลังแต่งตัวเสร็จ รามสูรก็ให้เพียงฝันกับลูกตามมาทีบ้าน
"หาอะไรให้เด็กสองคนนี้กินหน่อย" รามสูรสั่งแม่บ้าน "ส่วนเธอตามฉันขึ้นมา" พูดจบร่างแกร่งก็เดินนำขึ้นไปก่อน
เพียงฝันบอกให้เด็กๆ รอกันอยู่ข้างล่าง ทีแรกแฝดงอแงเพราะกลัวว่าเธอจะหายไปอีก แต่พอแม่บ้านเอาขนมมาให้ก็เลิกงอแง แล้วหันไปสนใจขนมแทน เด็กหนอเด็ก
"ฝากเด็กๆ ด้วยนะคะ คุยธุระกับคุณรามเสร็จแล้ว ฝันจะรีบลงมา"
"คุยบนโต๊ะหรือว่าบนเตียงล่ะ"
"แล้วแกจะไปเสือกอะไรกับเขา อิจฉาหรือไง"
"นี่ป้าว่าฉันต่อหน้ามันอีกแล้วนะ"
"ขอตัวก่อนนะคะ ไม่อยากให้คุณรามรอนาน" ตราบใดที่เธอยังอยู่ที่นี่ก็คงจะโดนสาวใช้คนนี้ค่อนแคะไปอีกนาน เพียงฝันจึงเลือกที่จะไม่ตอบโต้ แล้วรีบขึ้นไปหารามสูรที่ห้องทำงานส่วนตัว ซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนเขาอีกที
"มัวทำอะไรอยู่ ทำไมถึงขึ้นมาช้านัก"
"สามนาทีนี่เรียกว่าช้าแล้วเหรอคะ"
"ไม่ต้องมาต่อปากต่อคำ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น เอ้า น
