เมื่อคืนก็เป็นอีกคืนที่รามสูรไปนอนค้างที่ห้องพักแคบๆ กับสามแม่ลูก แน่นอนว่าเขาไม่ได้ปล่อยให้เงินแสนที่จ่ายไปเสียเปล่า พอเด็กแฝดหลับสนิท เขาก็จัดเพียงฝันในห้องน้ำไปสองยกถ้วน
"มึงหายหัวไปไหนมาทั้งคืน"
"พ่อมาได้ยังไง!" เข้าบ้านมาก็เจอพ่อเลี้ยงเทวา บิดาบังเกิดเกล้านั่งหน้าขรึมอยู่ที่โซฟารับแขก
เทวาย้ายลงไปอยู่พัทลุงหลายปีเพราะหันไปทำธุรกิจส่งออกรังนกกับเพื่อนเลยยกไร่ชาล้อมตะวันให้รามสูรดูแล นางวาสนาผู้เป็นภรรยาจึงต้องติดตามไปดูแลสามีด้วย
"ฉันถามว่าแกหายหัวไปไหนมาทั้งคืน"
"ก็...อยู่ในไร่นี่แหละ ไม่ได้ไปไหน แล้วนี่พ่อนึกยังไงจู่ๆ ถึงกลับมากะทันหัน มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ"
"ราม"
"แม่" ไม่ทันได้คำตอบ แม่เลี้ยงวาสนาก็เดินลงมาจากชั้นสองพอดี
"คิดถึงจังลูกแม่" นางโผเขากอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
"ผมก็คิดถึงแม่เหมือนกันครับ"
"คิดถึงแต่ไม่โทรหาแม่เลยนะ อีหรอบนี้กำลังติดสาวอยู่สิท่า" เลี้ย
