แน่งน้อยโดนพ่อเลี้ยงเทวาทิ้งกลางอากาศ ตอนนี้คนเดียวที่จะช่วยไม่ให้หล่อนโดนรามสูรไล่ออกก็มีแค่เพียงฝันเท่านั้น หลังรามสูรปิดประตูเข้าห้องไปทำงานต่อ แน่งน้อยจึงไม่ลังเลที่จะเข้าไปขอโทษเพียงฝันทันที
"...ฝันยกโทษให้ก็ได้ค่ะ" ไม่ใช่แม่พระที่จะโกรธไม่เป็น ถึงได้ลังเลเล็กน้อย แต่ก็มาคิดได้ว่าเรื่องนี้คนบงการคือพ่อเลี้ยงเทวา เพียงฝันก็ไม่รู้จะถือโทษโกรธแน่งน้อยให้ได้อะไรขึ้นมา
"ขอบคุณมากน้องฝัน พี่ขอบคุณจริงๆ"
"อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกก็แล้วกันค่ะ ฝันขอแค่นี้"
"จ๊ะๆๆ พี่สาบานเลย ว่าแต่น้องฝันช่วยคุยกับคุณรามไม่ให้ไล่พี่ออกได้มั้ย"
"เรื่องนี้ฝันคงช่วยไม่ได้ ขอโทษด้วยนะคะ"
พรึ่บ!
"ฮึก น้องฝันช่วยพี่เถอะนะ พี่ขอร้อง ลูกพี่สองคนยังต้องเรียนหนังสืออยู่ พี่อายุสี่สิบกว่าแล้วน้องฝัน ถ้าโดนไล่ออกจากที่นี่ก็ไม่มีที่ไหนรับพี่เข้าทำงานแล้ว" แน่งน้อยทรุดตัวคุกเข่ากอดขาเพียงฝันอ้อนวอนน้ำตานอง
"พี่
