"ไม่นะ ห้องคุณรามเก็บเสียง ทำไมเหรอ"
"เปล่าค่ะ" เพียงฝันถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วมานั่งทำงานต่อ ตอนนี้เธอเริ่มทำงานได้คล่องแล้ว จะมีก็แค่เรื่องภาษาที่ยังเป็นอุปสรรคอยู่ที่พยายามเรียนด้วยตัวเองอย่างไรก็ไม่เข้าหัว พยายามมากแค่ไหนเธอก็ไม่มีวันเทียบนิราอรติด
ขณะเดียวกัน...
"ไปอารมณ์เสียอะไรมาอีกล่ะคะ" แม่เลี้ยงวาสนาเอ่ยเมื่อเห็นคนเป็นสามีเดินหน้าตึงเข้าบ้านมา
"..." พ่อเลี้ยงเทวาไม่กล้าพูดเพราะรู้ว่าเรื่องนี้ตนผิดเต็มประตู พูดไปก็จะโดนเมียรักซ้ำเติมเปล่าๆ
"ถ้าคุณไม่พูด ฉันขอตัวไปทำขนมก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไม่ทัน"
"ไม่ทันอะไร"
"ไม่ทันเด็กๆ กลับมาจากโรงเรียนไงคะ ขนมใช้เวลาอบน้อยซะที่ไหน"
"นี่คุณก็หลงไอ้เด็กเหลือขอพวกนั้นอีกคนเหรอ"
"เด็กๆ ออกจะน่ารัก มีแต่คุณคนเดียวเท่านั้นแหละที่ตาบอดมองไม่เห็น"
"อดทนรออีกหน่อยไม่ได้เหรอคุณวาด เดี๋ยวหนูนิดก็จะมีหลานให้คุณได้อุ้มแล้ว"
"คุณหมายความว่ายังไงคะ"
