บทที่ 3
573 คำ
"ไม่ได้ร้องสักหน่อย"
"จริงเหรอ ไหนขอดูตาชัดๆ หน่อย แดงรึเปล่า"
"เอ๊ะ! ก็บอกว่าได้ร้องไง"
"ไม่ได้ร้องจริงด้วย สงสัยต้องธันต้องไปตัดแว่นใส่ละ"
"ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"อยากให้ไปเป็นแฟนมากกว่า"
"ทำไมชอบล้อเล่นแบบนี้อยู่เรื่อยเลย สนุกมากนักเหรอ"
"ถามตัวเองเถอะว่าแก้มแดงเป็นตูดลิงทำไมก่อน เขินก็บอกว่าเขินสิ จะโมโหกลบเกลื่อนทำไม"
"เมคอัพเถอะค่ะคุณธันวา" เพียงฝันยู่ปากใส่
"หึหึ เมคอัพก็เมคอัพ เชื่อก็ได้ แต่ตอนนี้เรากลับเข้าไปในงานกันก่อนดีกว่า อีกไม่นานก็จะถึงเวลาประกาศรางวัลแล้ว"
"อือ...อ้าว แล้วยืนเฉยอยู่ทำไม"
"ส่งมือมาก่อนสิ กระโปรงยาวลากพื้นไปสามเมตร ไม่กลัวสะดุดล้มหน้าแหกรึไง"
วันแรกเคยเป็นยังไงตอนนี้ธันวาก็ยังคงเป็นเพื่อนที่แสนดีเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ทั้งที่เขาดังกว่าเธอมาก ได้เป็นพระเอกตั้งแต่เรื่องแรกจนมาถึงเรื่องล่าสุดที่เล่นคู่กับเมลานี ที่กระแสคู่จิ้นทำให้เขายิ่งดังถล่มทลายมากขึ้นไปอีก ส่วนทำไมเธอถึงสนิทกับเขาน่ะเหรอ ก็คงเป็นเพราะเราทั้งคู่เข้าวงการมาพร้อมกันและเคยเล่นละครด้วยกันอยู่สองสามเรื่องในช่วงแรกๆ ที่เข้าช่องมาใหม่ๆ
"งานจบแล้ว ไปรอที่ลานจอดรถนะวีไอพี จะได้กลับพร้อมกัน" ก่อนจะแยกตัวไปนั่งเก้าอี้แถวหน้าที่จัดไว้สำหรับนักแสดงตัวท็อป ธันวาก้มลงมากระซิบบอกใกล้ๆ หูเพียงฝัน
"ดีเลย ฝันจะได้ไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่"
"ยัยขี้งกเอ้ย" ธันวาแยกเขี้ยวใส่ เพียงฝันอมยิ้มแล้วพาตัวเองมานั่งเก้าอี้แถวหลังร่วมกับนักแสดงตัวประกอบคนอื่นๆ ซึ่งแต่ละคนก็หวังจะแย่งซีนด้วยการแต่งตัวให้วาบหวิวที่สุด รวมไปถึงเธอด้วย ถามว่าได้ผลไหม ตอบเลยว่าไม่ เพราะทุกคนเล่นแต่งแบบนี้มาเหมือนกันหมด มันเลยดูไม่ว้าวอย่างที่คิด
แปะๆๆ
เสียงปรบมือดังกึกก้องในเวลาต่อมา เมื่อพิธีกรประกาศว่ารางวัลนักแสดงนำหญิงตกเป็นของเมลานี และแน่นอนว่ารางวัลนักแสดงนำชายก็ต้องเป็นของธันวาเช่นเดียวกัน
งานประกาศรางวัลดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เพียงฝันหาวแล้วหาวอีก ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็สั่นครืด สายเรียกเข้าเป็นเบอร์แปลกไม่คุ้นตา เพียงฝันกดรับ เผื่อจะเป็นลูกค้าโทรมาติดต่อเรื่องงาน
"ฮัลโหลค่ะ"
"ใช่คุณเพียงฝันผู้ปกครองของเด็กหญิงปราณและเด็กชายโปรดรึเปล่าคะ"
"ใช่ค่ะ"
"ดิฉันโทรจากโรงพยาบาลXXXนะคะ น้องๆ มีอาการแพ้อาหารค่ะ ตอนนี้คุณหมอกำลังให้น้ำเกลืออยู่ แต่น้องๆ งอแงหาคุณแม่ไม่หยุดเลย รบกวนรีบมาดูอาการด่วนเลยนะคะ"
"ค่ะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย...นี่พวกเธอ ฉันกลับก่อนนะ"
"งานยังไม่จบเลย เดี๋ยวก็โดนผู้ใหญ่ตำหนิเอาหรอกยัยฝัน คราวนี้ได้โดนดองเป็นปีแน่"
"ฉันมีธุระด่วนน่ะ" เพียงฝันหันไปบอกอย่างรีบๆ นาทีนี้เธอไม่สนอะไรแล้ว จะโดนดองจนเน่าก็ช่าง มือเล็กถลกกระโปรงขึ้นสูงแล้วรีบวิ่งออกมากวักมือเรียกแท็กซี่หน้าโรงแรม
- ผู้เขียน
