intro
779 คำ
พลาดท่าผัวเด็ก
บทนำ
ร่างบางบนรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาภายในคณะบริหารธุรกิจ เพื่อพบกับอาจารย์แนะแนวในเรื่องทุนการไปเรียนต่อปริญญาโทที่อังกฤษหลังจบปีสี่ที่มหาวิทยาลัย แต่ดูเหมือนช่วงชีวิตในปีสี่ของเธอมีเรื่องให้ต้องวุ่นวาย และต้องจัดการมากมาย ทั้งยังต้องทำรายงานคู่กับรุ่นน้องปีสาม ต้องทำวิทยานิพนธ์ และรวมไปถึงการฝึกงานในภาคปีสุดท้าย
ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~
ไอรินเด็กคณะบริหารปีสี่เคาะประตูห้องทำงานอาจารย์แนะแนวเป็นมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปหลังจากได้รับอนุญาตจากคนด้านใน
“หนูมายื่นใบทุนค่ะ” ไอรินบอกก่อนจะวางเอกสารไว้บนโต๊ะแล้วเดินกลับออกไป ถึงเธอจะเป็นเด็กที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์ พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก แต่เธอก็ไม่เคยทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา หนำซ้ำยังเป็นเด็กที่ใช้ชีวิต และเติบโตมาอย่างดีอีกต่างหาก
“พี่ไอรินมาทำอะไรที่นี่คะ” รุ่นน้องในคณะที่เดินผ่านมาทักทายด้วยความเป็นกันเอง
“มาหาอาจารย์น่ะ ไม่มีเรียนเหรอเรา” ไอรินตอบกลับอย่างเป็นกันเอง
ทั้งสองคนทักทายกันเล็กน้อย ก่อนจะเดินแยกย้ายกันออกไป ไอรินเดินกลับไปที่คาบเรียนของตัวเองที่กำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้านี้ทำให้ไม่ทันสังเกตเห็นรุ่นน้องปีสามที่ได้จับคู่ทำรายงานกับเธอ หรือพูดง่ายๆ คือเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารุ่นน้องที่เธอได้จับคู่ด้วยเป็นใคร เพราะเธอคิดว่ารุ่นน้องควรจะต้องเป็นฝ่ายมาหา และทำความรู้จักกับเธอในฐานะที่เธอเป็นรุ่นพี่ แต่นี่ก็ผ่านไปกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วหลังจากจับคู่เสร็จ เธอก็ยังไม่เห็นรุ่นน้องมาแนะนำตัวกับเธอเรื่องรายงานคู่ในครั้งนี้เลย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะเธอสามารถทำรายงานนี้คนเดียวได้
“ไงยัยไอรุ่นน้องแกยังไม่มาทักทายแกอีกเหรอ” เจนเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเอ่ยขึ้น ขณะที่เดินมากอดคอเอาไว้ในจังหวะที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนไปพร้อมกัน
“ยังไม่เห็นมีใครมาบอกว่าได้ทำงานคู่กับฉันเลย สงสัยไม่อยากทำกับฉันมั้ง”
“ได้ไง งั้นแกก็ไปหาน้องมันก่อนดิ น้องมันอาจจะไม่รู้จักแกก็ได้”
“ช่างเถอะ รายงานแค่นี้ฉันทำคนเดียวก็ได้”
“แต่มันงานคู่นะเว้ย”
“แล้วไง น้องไม่มาหาฉันก็แสดงว่าน้องไม่อยากส่งงานนี้ไง จะติดเอฟก็ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย เพราะฉันไม่ได้ห้ามให้เขามาทำงานกับฉันสักหน่อย”
“ถ้าฉันเป็นรุ่นน้องได้คนทำงานจริงจังแบบแกคงเครียดตาย” เจนบอกพร้อมกับทำสีหน้าสยดสยอง ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงที่นั่งหน้าชั้นที่พวกเธอนั่งกันเป็นประจำ
ทางด้านฐานทัพ
“แล้วนี่มึงเจอรุ่นพี่ที่จะทำรายงานด้วยยัง” ศิลาถามขณะที่กำลังเดินไปรับแฟนสาวที่คณะ เมฆเองก็เดินมาด้วย
“ยัง ขี้เกียจตามหาตัว ทำไมต้องให้ไปทำรายงานกับรุ่นพี่ให้วุ่นวายด้วยวะ เวลาก็ไม่ค่อยจะตรงกันยังให้ปีสามไปทำกับปีสี่อีก”
“ถามกูกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ดีนะกูได้รุ่นพี่ผู้ชายเลยคุยง่ายหน่อย แค่แบ่งหน้าที่ก็จบ” เมฆพูดขึ้น
“โชคดีว่ะ ของกูเหมือนจะได้ผู้หญิง” ฐานทัพบอก
“มึงก็ไปคุยให้รู้เรื่องแบ่งหน้าที่จะได้จบๆ ติดเอฟมาพ่อกูก็ช่วยไม่ได้นะมึง” ศิลาที่มีพ่อเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยนี้พูดขึ้นอย่างรู้ทันว่าการที่ฐานทัพลีลาไม่ยอมทำรายงาน เพราะคิดว่าเขาจะสามารถช่วยได้ “ขนาดกูเป็นลูกแท้ๆ กูยังต้องมานั่งเรียนเลย”
“แหม ทีมึงโทรไปสั่งอาจารย์ยกคลาสเพราะไม่มาเรียนยังทำได้เลยนะมึง”
“นั่นมันเหตุสุดวิสัย” ศิลาไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“งั้นเชิญพวกมึงสองคนไปรับประทานกลางวันกับคุณแฟนที่รักของมึงทั้งสองแล้วกัน กูจะไปตามหาตัวรุ่นพี่อะไรนั่นหน่อย นี่กูไม่ติดต่อไปก็ไม่มาหากูเลย”
“เออๆ” ศิลาตอบรับแบบขอไปที ก่อนจะเดินไปกับเมฆสองคนโดยมีฐานทัพเดินแยกออกไปอีกทาง
- ผู้เขียน
