EP.07 เด็กกว่าแล้วไง
1329 คำ
EP.07 เด็กกว่าแล้วไง
ไอรินเดินกลับมาที่รถพร้อมกับของที่ซื้อมาด้วยพะรุงพะรังเต็มสองมือ โดยที่ฐานทัพได้แต่นั่งขำอยู่ภายในรถโดยไม่ลงไปช่วยพลางคิดในใจว่าเธอจะต้องต่อว่าเขาที่ไม่ลงไปช่วยถือแน่ๆ และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ เมื่อเธอต่อว่าเขาทันทีที่เปิดประตูรถมา
"สั่งมาได้เบียร์หกขวดไม่คิดจะลงไปช่วยถือหน่อยรึไง"
"เอ้า! ตอนฝากซื้อไม่เห็นว่าอะไรตอนนี้จะมาบ่นทำไมเนี่ย"
"นี่นายตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม" ไอรินถลึงตาใส่รุ่นน้องชายด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรไปมากกว่านั้น "วันหลังฉันเอาคืนนายแน่"
"อุ้มกระแทกทั้งคืนฉันก็ทำได้ จะเอาคืนให้ยกอะไรคิดให้ดีๆ ก่อนนะ"
"อะ...ไอ้เด็กบ้า!" ไอรินมองหน้าคนข้างๆ ด้วยท่าทางเขินอาย ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ทำให้ฐานทัพแอบหลุดขำกับท่าทางของเธอ
คอนโดฐานทัพ
"นายอยู่คนเดียวเหรอ" ไอรินถามขณะที่มองสำรวจรอบๆ ห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็นไปตามประสา
"เฮ้อ"
"ถอนหายใจอะไรของนาย"
"เธอเห็นคนอื่นไหมละ"
"ไม่เห็น"
"นั้นแหละคำตอบ เรียนเก่งจริงปะวะ เรื่องแค่นี้ก็ต้องถาม"
"ฉันก็ถามไปงั้นแหละ แล้วนี้จะกินมาม่าเลยไหมจะไปต้มให้"
"ยัง จะดื่มเบียร์ก่อน" ฐานทัพบอกขณะเดินไปหยิบแก้วออกมาจากในครัวสองใบ
"ปกตินายดื่มเบียร์คนเดียวเยอะขนาดนี้เลยเหรอ"
"เปล่าปกติถ้าดื่มเฉยๆ กระป๋องเดียวก็นอนแล้ว แต่วันนี้จะดื่มกับเธอ"
"ฉันไม่ดื่ม"
"เธอไม่เคยดื่มเหรอ"
"เคย แต่ลองแล้วไม่ชอบมันขม" ไอรินตอบแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก
"เธอลองดื่มมันตอนนี้ดูสิ มันอาจจะหวานกว่าที่เธอเคยดื่มก่อนหน้านี้ก็ได้นะ"
"ยังไง"
"ก็มันจะทำให้เธอลืมเรื่องที่เธอแบกเอาไว้ไปได้ชั่วขณะไง" ฐานทัพเดินเอาแก้วมาเคาะหัวศีรษะทุยเบาๆ เป็นการหยอกล้อ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นพรมกลางห้อง พร้อมกับหยิบขวดเบียร์ที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกมารินใส่แก้วทั้งสองใบ
ไอรินเดินตามานั่งลงข้างๆ ฐานทัพพร้อมกับรับแก้วเบียร์ที่เขายื่นมาให้ พลางมองมันด้วยความชั่งใจ
"ลองดูเถอะน่า ไม่ขมหรอก"
"แต่หายเมาก็จำทุกอย่างได้อยู่ดีปะ แล้วจะดื่มไปเพื่ออะไร"
"เพื่อให้เธอได้มีเวลาพักไง จริงๆ แค่หนึ่งนาทีมันก็ยังดีไม่ใช่รึไง"
ไอรินหันหน้าไปมองรุ่นน้องคนสนิทด้วยสายตาราบเรียบ ทว่าเธอกับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอตัดสินใจกระดกเบียร์ลงคอไปอึกใหญ่ พร้อมกับใบหน้าเหยเกที่ตามมาทันที
"ขมก็คือขมนั่นแหละไม่เห็นจะหวานตรงไหน" ไอรินบนอุบ
"ขี้บ่นจังวะ ดื่มๆ ไปเดี๋ยวก็หวานเองแหละ ขนาดเจอหน้าฉันครั้งแรกเธอยังไม่ชอบเลยไม่ใช่รึไง"
"ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ชอบนะ" คำตอบของไอรินทำให้ฐานทัพหันหน้ามามองเธอด้วยสายตาคาดโทษ "ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบนายนี่ ก็นายมันไม่มีมารยาท แถมยังพูดจาไม่ให้เกียรติฉันอีก ฉันอายุมากกว่านายนะ เป็นรุ่นพี่นายด้วยซ้ำ"
"เป็นรุ่นพี่แล้วไง จะทำตัวกร่างกับรุ่นน้องงี้เหรอ"
"ฉันไปกร่างใส่นายเมื่อไหร่"
"ก็ที่ทำอยู่นี่ไง ชอบเบ่งอำนาจว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่"
"มันเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานที่นายต้องรู้จักเคารพคนที่มีอายุมากกว่าต่างหาก"
"ฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องมารยาทเท่าไหร่"
"งั้นก็ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันก็คงชินกับนิสัยนายเองแหละ" ไอรินบอกพร้อมกับยกแก้วเบียร์กระดกเข้าปากอีกครั้ง
"ไหนบอกขม"
"ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ดื่ม" ไอรินไหวไหล่เบาๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายหยิบขวดเบียร์มารินใส่แก้วเธอ และเขา
"น่าสนใจ"
"อะไรน่าสนใจ"
"เธอ" ฐานทัพตอบกลับโดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าหวานที่กำลังมองมาที่เขาเช่นเดียวกัน
"นายอาจจะต้องไปหาคนใหม่นะ ฉันมีอะไรที่น่าสนใจนอกจากชีวิตที่วุ่นวาย" ไอรินตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังเพื่อตอกย้ำอีกฝ่าย ก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้งเพื่อดับความว้าวุ่นในใจเธอในตอนนี้
"ฉันชอบความวุ่นวาย ตื่นเต้นดี"
"ฉันไม่ชอบผู้ชายเด็กกว่า" ไอรินพยายามหาข้ออ้างมาปฏิเสธฐานทัพ เมื่อเขายังไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ
"ทำไม เด็กกว่าแล้วยังไง"
"ไม่ต้องใช้หนี้แทนพ่อแล้ว ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง ไม่อยากเอาใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิตอีก ยิ่งพอเป็นเด็กน้อยแบบนายก็จะยิ่งวุ่นวายไปใหญ่"
"แล้วไม่ใช่ฉันเหรอที่ทำให้ชีวิตเธอสงบลง"
"ทวงบุญคุณอีกแล้วนะ" ไอรินแสร้งหันมามองรุ่นน้องชายด้วยสีหน้าตัดพ้อ แต่พอเจอสายตาจริงจังของเขาที่จ้องมองมายังเธอทำให้เธอทำอะไรต่อไม่ถูก
"เอาอะไรมาการันตีว่าคนที่อายุมากกว่าจะดูแลเธอได้ ขนาดพ่อของเธอแก่ขนาดนั้นแล้วยังคิดไม่ได้เลยว่าควรทำหน้าที่พ่อที่ดียังไง แล้วเอาอะไรมาตัดสินฉัน ทั้งๆ ที่ฉันพึ่งเป็นคนปกป้องเธอ"
เป็นครั้งแรกที่ไอรินรู้สึกอึดอัดใจกับคำพูดของฐานทัพ เธอไม่มีอะไรจะโต้เถียงเขาในเมื่อสิ่งที่เขาพูดมามันคือเรื่องจริงทั้งหมด เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาคือคนที่ยื่นมือเข้าไปช่วยเธอในขณะที่พ่อแท้ๆ ของเธอได้แต่ยืนดู
"ฉันไม่ได้อยากจะทวงบุญคุณเธอนะ แต่ฉันไม่อยากให้เธอมาตัดสินฉันเพราะว่าเธอแค่อายุมากกว่าฉัน แก่กว่าเด็กกว่ามันสำคัญตรงไหนวะ"
"ฉันรู้แล้ว แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากให้นายคิดอะไรแบบนั้น" ไอรินก้มหน้าตอบพลางกระดกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มเพื่อคลายความอึกอัดในใจ ทว่าเบียร์ในแก้วเธอก็ไม่รู้หมดไปตอนไหน ทำให้เธอเอื้อมมือไปหยิบขวดเบียร์ขวดใหม่มาหมายจะเปิดแต่ก็เปิดไม่ออก ฐานทัพจึงแย่งขวดเบียร์ในมือเธอไปใช้ขวดน้ำใกล้ตัวเปิดให้แทน พร้อมกับเป็นคนรินใส่แก้วให้ ไอรินจึงรีบกระดกดื่มเพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าของตัวเอง
"คิดแบบนั้นที่ว่าเธอหมายถึงอะไร ความสัมพันธ์คนเรามีได้หลายรูปแบบนะ"
"ก็แบบที่นายชอบทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ ของนายนั้นแหละ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงรักสนุกอะไรแบบนั้น"
"แต่มันมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าขั้นนั้นอีกนะ"
"ฉัน...ไม่ได้อยากรู้" ไอรินตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ดูเหมือนเธอจะรีบดื่มมากเกินไปจนร่างกายปรับตัวไม่ทัน แถมยังเป็นคนไม่เคยดื่มมาก่อนด้วยทำให้เธอรู้สึกเริ่มมึนศีรษะนิดๆ
"รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน กับเอาจริงไม่ได้เอาแล้วทิ้งมันไม่เหมือนกันนะ" ฐานทัพบอกถึงแม้อีกฝ่ายจะบอกว่าไม่อยากรู้ก็ตาม พร้อมกับเลื่อนแก้วเบียร์ไปกระดกตรงใบหน้าหวานทำให้เธอเริ่มหายใจไม่สะดวกเพราะมีเขาอยู่ตรงหน้า "แล้วเธออยากได้สถานะแบบไหน"
------------------
โอ้โห้!!!!! ผัวขากราวใจมากค่ะ!!!!! 555555
- ผู้เขียน
