“ไม่ผิดนะคะ คุณผู้ชายบอกว่าเป็นสามีของคุณดอกแก้วน่ะค่ะ”
นางพยาบาลค้าน ก่อนจะโผล่หน้าออกไปเรียกภูวดล
“คุณหมอเชิญคุณสามีเข้ามาในห้องตรวจค่ะ”
ภูวดลที่ตอนนี้สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและเหลือเชื่อก้าวเข้ามา ดอกแก้วเห็นว่าเป็นภูวดลจริงๆ ก็ตกใจจนรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
“พี่ภู...”
ภูวดลมองหน้าดอกแก้วด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“พี่ภู... มา... ได้ยังไงคะ...”
“ฉันมาหาหมอน่ะ แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่ด้วย บังเอิญจังนะ”
ตอนนี้ภูวดลไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองออกมาได้
รู้เพียงแต่ว่า เขารู้สึกเหมือนมีจุดอะไรบางอย่างสว่างวาบอยู่ในสมอง
ดวงตาที่เบิกกว้างของดอกแก้วมีหยาดน้ำตาไหลรินออกมาตลอดเวลา
เขา...
เขาต้องได้ยินหมดแล้วแน่ๆ
หล่อนยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองอีกครั้งแสดงความหวงแหนโดยไม่รู้ตัว
“คุณหมอคะ... แก้วขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
ดอกแก้วรีบวิ่งออกมาจากห้องตรวจโดยไม่คิดชีวิต ห
