“พี่เข้มจ๋า พี่เข้มอยู่ไหมจ๊ะ” เสียงร้องเรียกดังมาตั้งแต่ประตูรั้วหน้าบ้าน พร้อมกับร่างอวบอิ่มอรชรใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางมาอย่างเต็มที่ ใบหน้าลอยเด่นมาแต่ไกลโดยเฉพาะริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสด กำลังเดินเข้ามาภายในบริเวณบ้านของเข้มอย่างคุ้นเคย เมื่อยังไม่เห็นเจ้าของบ้านปรากฏตัวออกมาหญิงสาวจึงร้องเรียกออกไปอีกครั้ง
“พี่เข้ม นี่ชบาเองนะ อยู่หรือเปล่า แม่ให้เอาแกงหน่อไม้มาให้จ้า” ชบาวางตะกร้าที่มีแกงหน่อไม้ลงบนแคร่ใต้ถุนบ้าน กวาดสายตามองไปรอบๆ ตัวบ้านเพื่อหาชายหนุ่มที่ตนร้องเรียกและอยากได้มาเป็นสามีจนเนื้อตัวสั่น ต้องขยันแต่งตัวมาอ่อยทุกวี่วันขยันเอานั่นเอานี่มาฝากไม่เว้นแต่ละวัน
“มีอะไรเหรอชบา” เข้มที่เดินลัดเลาะออกมาจากป่ากล้วยข้างบ้านที่ตัวเองปลูกเอาไว้เอ่ยถามขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเรียกของชบา
ชบาส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มตรงหน้า สายตาที่มองไปเต็มไปด้วยความเสน่หาและอยากครอบครอง
