อยู่ที่ไหนวะ??
1371 คำ
มีนาโดนพาตัวมาที่รถของอากิระด้วยสภาพที่เมาไม่ได้สติเพราะเธอดื่มเข้าไปเยอะ ถามอะไรก็ตอบไม่รู้เรื่อง
" อ้าว มึงไปเอาตัวน้องมันมาได้ไงวะ?? แต่สภาพ....." เอสมองมีนาในสภาพนี้แล้วส่ายหัวก่อนจะเปิดประตูรถให้เด็กเอามีนาขึ้นรถไป
" มึงคิดว่ากูจะไปเอาตัวน้องมันมาได้ มึงดูสภาพถ้ากูปล่อยไปแบบนี้มึงคิดว่าจะรอดไหมล่ะ"
" มึงเป็นห่วงน้องมันว่างั้น"
" ไม่ แค่สมเพช อย่างน้อยก็เป็นพี่รหัสช่วยสักหน่อยก็ไม่เสียหาย"
" เอ่อ ว่าแต่มึงจะไปส่งน้องมันที่ไหนวะ หลับไปแล้วน่ะ"
" พาไปคอนโดมึงก่อนแล้วกัน ถ้าพากลับบ้านพ่อกูเล่นกูแน่"
" เอ่อ ลืมไปเลยว่าคุณลุงอยู่ที่บ้านนี้ด้วย"
" ดิวแกพาไอ้ฟิวกลับไปบ้านก่อนเลยเดี๋ยวฉันจะไปนอนคอนโดไอ้เอสมัน"ภ
" ครับ " ได้
" เอ่อ แล้วก็อย่าลืมบอกคุณแม่ด้วยถ้าท่านถาม"
" ได้ครับ "
แล้วทั้งสี่คนก็แยกกันกลับเอสกับอากิระขับรถมาถึงคอนโดก็มองไปยังมีนาที่นอนหมดสภาพอยู่เบาะหลัง
" เอางัยกับน้องรหัสมึงดีวะ??"
" เดี๋ยวกูจัดการเอง " อากิระลงไปอุ้มมีนาลงจากรถแล้วพาไปที่ห้องของตัวเองที่ซื้อเก็บไว้เป็นเซฟเฮ้าท์โดยที่ไม่ได้บอกใครมีแค่เอสที่รู้ว่าเขาซื้อที่นี่ไว้ก็ยังไม่รู้ว่าเขาซื้อไว้ชั้นไหนเหมือนกัน
" งั้นกูขึ้นไปก่อนนะ ง่วงชิปหาย"
" อืม ไปก่อนเลยเดี๋ยวกูจัดการยัยนี่ก่อน"
" เออ เออ กูไปล่ะ เอ้ากุญแจรถ " พูดจบเอสก็โยนกุญแจให้แล้วเดินเข้าคอนโดไปปล่อยให้อากิระยืนมองมีนาที่หลับไม่ได้สติอยู่เบาะหลัง
" กินยังไงให้หมดสภาพได้ขนาดนี้วะ"
เขาก้มลงไปอุ้มเธอขึ้นมาแล้วพามาอยู่หน้าลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่เขาซื้อเอาไว้ อากิระพามีนามาที่ห้องของเขา
เขาวางเธอลงที่เตียง แล้วเขาก็เดินไปอาบน้ำเสร็จก็มาทิ้งตัวลงนอนอยู่ที่โซฟาจนเช้า
__________เช้าวันต่อมา__________
มีราลืมตาตื่นขึ้นมาก็มองไปรอบๆห้องแล้วก็ต้องตกใจว่ามันไม่ใช่ห้องของตัวเอง
" ที่ไหนวะเนี้ย?????" มีนาลุกขึ้นแล้วเดินออกไปสำรวจรอบๆห้อง
ดูแต่พอมองดีๆยังไงมันก็ไม่คุ้นเลย เธอจึงรีบเดินเข้าห้องไปเอาพระเป๋าแล้วเตรียมที่จะออกไปด้านนอกทันที
" จะรีบไปไหนยัยขี้เมา"
เธอหยุดเดินก่อนที่จะหันกับด้วยความสงสัยว่าทำไมเสียงนี้มันคุ้นๆแล้วเธอก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็นอยู่ข้างหน้า
" ว้าย!!! ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้าให้มันดีๆก่อน" เธอรีบเอามือปิดตาแล้วโว้ยวายใส่เขาที่ตอนนี้ใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียวแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ
" เธอจะเสียงดังทำไม!! หูจะแตกอยู่แล้วเนี้ย"
" ก็ดูสภาพรุ่นพี่สิ" เธอชี้ไปที่ตัวเขาที่มีแค่ผ้าขนหนูบังท่อนล่างไว้แต่ดันเปลือยท่อนบนนี่สิ มีนากางนิ้วออกแอบมองแผงอกของอากิระอยู่
" เธอจะแอบมองอีกนานไหม" พูดจบก็เดินเข้าห้องแต่งตัวไปมีนานั่งเล่นที่โซฟารอเขาออกมา แต่งตัวเสร็จเขาก็เดินออกมา
" ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง??" ทันทีที่เขาออกมามีนาก็ยิงคำถามใส่เขาทันที
" เธอจำอะไรไม่ได้เลยรึไง???"
เขายืนพิงประตูแล้วมองหน้ามีนาที่ตอนนี้กำลังใช้ความคิด
" จำได้ว่าเมื่อคืนไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้ว....จากนั้นภาพก็ตัด"
" อืม "
" แล้วที่นี่คือที่ไหนแล้วทำไม? เราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ??"
" นี่ห้องฉัน เธอเมาหมดสภาพพวกเพื่อนก็ไม่เห็นสักคน "
" แล้วทำไมไม่พา เรากลับบ้านล่ะ"
" ก็ว่าจะพากลับแต่บังเอิญคนบอกทางดันหลับ"
อากิระเดินมานั่งที่โซฟาแล้วกดโทรศัพท์เล่นโดยไม่สนใจมีนาที่นั่งอยู่ตรงนั้น
" แล้วเราจะกลับยังไงล่ะ ยังไม่รู้เลยว่าที่ไหน(เจอที่ไรซวยทุกที)"
" รถเธอฉันให้คนขับกลับบ้านไปแล้ว"
" เอ้า!! แล้วแบบนี้จะกลับยังไง"
" ไปรถฉันมันคงไม่ตายหรอกมั่ง!??"
" รถนาย!! ไม่อ่ะฉันเรียกรถมารับดีกว่า"
" ทำไม! ? รถฉันมันเป็นยังไง?"
อากิระลุกขึ้นไปจ้องหน้ามีนาที่ตอนนี้ตั้งท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะโดนอากิระกดตัวไว้ให้อยู่ด้านล่าง
" จะ..จะ..ทะ..ทะ..ทำอะไร ปล่อยย"
ทั้ง2คนมองหน้ากันอยู่แบบนั้นจนมีนาต้องเป็นฝ่ายหลบตาของเขาไปเอง เธอค่อยปล่อยตัวให้ไหลลงจากโซฟาช้าๆจนออกจากเขามาได้ เธอรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปให้ห่างจากโซฟา
" เดี๋ยวเราเรียกรถให้มารับดีกว่า"
" รถเธอฉันให้เด็กเอาไปจอดที่บ้านฉัน แล้วฉันก็กำลังจะกลับบ้านพอดี.."
" งั้น.......เราก็ติดรถไปด้วยได้ไหม???"
" ไหนบอกว่าไปรถฉันเรียกรถมารับดีกว่าไง?"
" ก็.....รุ่นพี่บอกว่ากำลังจะกลับไม่ใช่เหรอ งั้นเราก็ขอติดรถไปเอารถที่บ้านรุ่นพี่ก็ได้นี่หนา ไม่ต้องเรียกรถก็ได้ เนอะ"
อากิระมองหน้ามีนาแล้วก็ยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ ส่วนมีนาก็ได้แต่มองตามอากิระที่กำลังเดินไปหยิบกุญแจแล้วเดินไปที่ประตูพอเห็นแบบนั้นเธอก็รีบวิ่งตามเขาออกไป
" รอด้วยสิ ถือว่าขายาวไง"
" เธอขาสั้นเองอย่ามาโทษคนอื่นสิ"
ทั้งคู่ลงไปที่จอดรถแล้วก็มุงหน้ากลับของอากิระทันทีพอมาถึงบ้านมีนาก็รีบลงไปเอารถของตัวเอง
" อ้าว! ไม่คิดจะขอบคุณเลยไง"
" อื้ม ขอบคุณค่ะรุ่นพี่"
พูดจบเธอก็ขับรถออกจากบ้านอากิระกลับบ้านของเธอทันที
📞📞📞📞📞
" ฮัลโหล"
( ไอ้มีนานี่แกยังรับโทรศัพท์ของชั้นได้แสดงว่าแกยังสบายดีพวกชั้นก็ตามหาแกทั้งคืนโทรหาแกก็ไม่ติดแกรู้ไหมว่าพวกชั้นเป็นห่วงมากแค่ไหน)
" โอ้ยยยยย ขี้หูเต้นระบำแล้วบ่นเก่งกว่าแม่ก็ตุ๊ดน้อยนี่แหละ"
( ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้เลย อย่าเรียกตุ๊ดนะไม่งั้นงอนจริงๆ)
" ขอโทษ~"
(เมื่อคืนแกไปไหนมา?)
" กลับบ้านไงจะให้ฉันไปไหนล่ะแกก็ถามแปลก"
( แล้วทำไมฉันโทรหาไม่ติดล่ะ??" )
" แบตหมดอ่ะ นี้ก็พึ่งเสียบสายชาร์จพอเปิดเครื่องแกก็โทรมาเลยเนี้ย"
( เออ ก็ชั้นเป้นห่วงแกนี่ไอ้พายุก็เหมือนกัน เมื่อคืนมันโวยวายใหญ่บอกว่าหาแกไม่เจอติดต่อก็ไม่ได้)
" เออ เออ เดี๋ยวมันต้องโทรมาแน่ๆ "
( เอ่องั้นแค่นี้ก่อนนะแก ชั้นขอไปนอนต่ออีกสักหน่อย พรุ่งนี้เจอกันนะแก)
" อืม เจอกันพรุ่งนี้"
📞📞📞📞 "ว่าไงมึง"
( มึงนั้นแหละหายห้วไปไหนมา)
" เมาก็กลับบ้านสิมึงก็ถามแปลก"
( กูจะเชื่อมึงดีไหม??)
" เชื่อกูอ่ะดีแล้ว กูพึ่งวางสายตุ๊ดน้อยไปปุ๊บมึงก็โทรมาปั๊บเลยต...า....ยยากชิ...ป..หาย"
( เออ โทรมาแล้วมึงรับก็ดีแล้ว ดีกว่าพวกกูโทรไปแล้วมีใครมารับแทน)
" เออ แค่นี้กูง่วงไปนอน วางสายไปเลย"
( เออ แค่นี้เจอกันพรุ่งนี้)
วางสายเพื่อนเสร็จเธอก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อวานว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็นึกไม่ออกจนเผลอหลับไป
- ผู้เขียน
