ตอนที่ 7 เด็กเสี่ย
1794 คำ
“เสี่ยหายไปไหนมาตั้งหลายวันค่ะ สมายด์คิดถึงเสี่ยจนกินข้าวไม่ได้แล้วนะ”
ภูมิยิ้มเล็กน้อยเมื่อเด็กอีกคนของตัวเองที่เลี้ยงเก็บไว้ได้เกือบปีวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่ตนเปิดประตูเข้ามา
“คิดถึงเสี่ยมากเลยเหรอครับ”
ภูมิถามเสียงหวานเพราะสมายด์เป็นคนที่ออดอ้อนเก่ง และพูดจารู้เรื่องจะไม่เซ้าซี้เรื่องที่เขาไม่ชอบ ดังนั้นเขาจึงมาหาเธออยู่บ่อย ๆ
“แน่นอนสิคะ ไม่ให้คิดถึงเสี่ยแล้วจะให้คิดถึงใคร”
“เสี่ยไม่อยู่เป็นเด็กดีไหม”
“เป็นเด็กดีหรือไม่ดีเสี่ยอยากลองเช็กไหมละคะ” สมายด์พูดเสียงหวานและเข้ามาแกะกระดุมของชายหนุ่มออกอย่างเบามือ และทำยั่วยวนทางสายตา
ภูมิแสยะยิ้มและสัมผัสที่ใบหน้าสวยของอีกฝ่ายและบีบปลายคางเล็กแน่นเพื่อดึงเข้ามาจูบ
“อื้อ เสี่ยยังร้อนแรงเหมือนเดิมเลยนะคะ” สมายด์ยิ้มหวานและรีบถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของชายหนุ่มออกอย่างเร่งรีบ
ริมฝีปากของเธอแห้งผากจนต้องใช้ลิ้นเลียให้มีความชุ่มชื่น ภูมิยิ้มถูกใจกับความยั่วยวนของหญิงสาวตรงหน้า เขาเดินเข้ามาอุ้มเธอเข้าที่วงแขนแกร่งจับเธอทุ่มลงบนที่นอน
“ถอดออกสิเด็กดีของเสี่ย ให้เสี่ยได้เชยชมของสมายด์หน่อย” เสียงลามกเอ่ยขึ้นและยิ้มออกมาเมื่อมือเรียวดึงปราการสุดท้ายออก และเห็นน้ำหวานสีใสไหลชโลมออกมาทั้งที่เขายังไม่ได้เล้าโลม
“สมายด์เปียกแล้วค่ะเสี่ย อยากโดนเสี่ยเสียบแล้ว”
“ฮ่า ฮ่า เด็กดีของเสี่ย สมายด์เป็นเด็กดีของเสี่ยตลอดเลยนะรู้ไหม”
“ถ้าสมายด์เป็นเด็กดี เสี่ยให้รางวัลสมายด์หลาย ๆ รอบหน่อยนะคะ”
“หึ หึ” ภูมิยิ้มรับถูกใจกับคำตอบ และจับแท่งอุ่นร้อนขนาดใหญ่ชักขึ้นชักลงด้วยความเสียวกระสัน “เด็กดีใช้ปากใส่ถุงให้เสี่ยหน่อย”
“คิก คิก”
สมายด์ยิ้มและหยิบถุงยางที่ลิ้นชักข้างหัวเตียงมาฉีกด้วยปาก เธอลุกขึ้นนั่งใช้ปากครอบใส่แท่งอุ่นร้อนที่มีเส้นเลือดขึ้นขยายให้เห็นอยู่ตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นถี่ระรัว จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งเธอก็ตื่นเต้นกับขนาดความเป็นชายของเขาจริง ๆ เพราะมันทั้งใหญ่ทั้งหนาและยาว เสียบใส่เข้ามาแต่ละทีทำให้เธอแตะขอบสวรรค์ทุกรอบ
สวบ!
“อ๊า~ เสี่ยขา เสียวจัง”
ทันทีที่แก่นกายใหญ่ใส่เข้ามาในช่องทางอุ่นร้อนของเธอ ร่างกายของเธอสั่นจนไม่สามารถควบคุมได้ ยิ่งร่างหนากระแทกกระทั้นเข้ามาทั้งขาและร่างกายของเธอสั่นกระตุกเกร็งไปด้วยความเสียวซ่าน
ภายในช่องท้องตอดรัดเสียววาบจนต้องหดเกร็ง รูร่องของเธอขยายใหญ่ไปตามที่ขนาดแก่นกายสอดเข้าสอดออก
“อ๊า~~~” ภูมิครางเสียงต่ำและจับขาเรียวขึ้นพาดบ่าดันให้ติดกับหน้าอกสวยของเธอ และกระแทกกระทั้นใส่ด้วยความเร็ว
เขาเหยียดยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่เธอนั้นร้องไปด้วยความสุขสม
“แรงอีกค่ะเสี่ย แรงอีก”
พลั่ก พลั่ก ตับ ตับ!!
สะโพกสอบกดกระแทกแก่นกายถี่ระรัวด้วยความแน่นหนัก ยิ่งเสียงหวานร้องขอให้เขารุนแรงขึ้นเขายิ่งกดกายกระแทกเข้าที่ช่องท้องของเธอจนขึ้นนู้นเป็นรอยแก่นกายของตัวเอง
เขายิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวเหยเกเธอคงจุกที่เขาใส่เข้ามาจนสุดและกระแทกจนเธอตัวโยน
“เสี่ยจะกลับแล้วเหรอคะ” สมายด์ถามด้วยใบหน้าที่เหน็ดเหนื่อยที่การร่วมรักที่ร้อนแรงครั้งสุดท้ายเสร็จ
“ใช่ เสี่ยไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ อย่าทำอะไรที่จะมาคิดเสียใจทีหลังเข้าใจไหมเด็กดีของเสี่ย”
“ค่ะเสี่ย” สมายด์ยิ้มแม้ในใจอยากร้องขอให้เขานอนด้วย แต่ตั้งแต่ที่เธอเป็นเด็กเสี่ยมาเขาไม่เคยหลับนอนด้วยเลย ถึงแม้จะเหนื่อยจากการร่วมรักมากขนาดไหนเขามักจะกลับออกไปเมื่ออาบน้ำชำระร่างกายของตัวเองเสร็จ
เธอรู้ว่าเขาเลี้ยงเด็กเอาไว้หลายคนหนึ่งในนั้นเธออยากรู้เหลือเกินว่าจะมีใครที่เสี่ยภูมินอนค้างคืนด้วยบ้างหรือเปล่า เพราะในใจลึก ๆ ของเธอแอบอิจฉาถ้าหนึ่งในนั้นเสี่ยภูมินอนค้างแรมด้วย
หลายเดือนผ่านมา
แววตากำชับหนังสือในมือไว้มั่นเธอได้เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยที่เสี่ยภูมิจัดหาไว้ให้มาได้เดือนกว่าแล้ว แต่ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลย
ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะฉาบฉวยบนร่างกายของเธอ แต่พออาทิตย์ผ่านไป หนึ่งเดือนผ่านไป จนตอนนี้เธอไม่รู้ว่ากี่เดือนแล้วเพราะเธอไม่ได้นับ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เธอไม่เคยเห็นเขาอีกเลย จะเห็นก็แต่ยอดเงินที่เขาโอนให้ทุกเดือนก็เท่านั้น
เธอละอยากจะหัวเราะไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีเงินใช้หลาย ๆ บาทมาก่อนขนาดนี้ และไม่เคยคิดที่จะได้เข้าเรียนมหาลัยด้วยซ้ำไป
ตอนนี้เธอมีเงินเก็บหลายหมื่นแล้วทั้งที่ยังไม่ได้นอนอ้าขาให้เขาด้วยซ้ำไป พูดว่าไม่เคยอ้าก็ไม่ได้อีกเพราะเขาเคยกินน้ำเธอไปแล้วครั้งหนึ่งถึงแม้จะไม่ได้มีอะไรกันก็ตาม
“แววตาเธอเป็นอะไรหน้าแดงขนาดนั้น”
อิงอรที่ทั้งสองได้ตีสนิทและกลายเป็นเพื่อนเมื่อวันรับน้อง จนตอนนี้ทั้งสองตัวติดกันเป็นปริยาย
“มันร้อนน่ะ ใกล้ได้เวลาเรียนแล้ว เรารีบไปกันเถอะ”
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ตกแต่งอย่างหรูหรามีร่างสูงของภูมินั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับสาวสวยข้างกายที่เขานั่นรับเลี้ยงดูมาได้นานที่สุด เขานั่งมองหล่อนด้วยความเอือมระอา เพราะเด็กคนนี้เริ่มชักจะแข็งข้อขึ้นเรื่อย ๆ และเรียกร้องสิ่งของมากขึ้นจนเขาเบื่อเต็มที
“เสี่ยขา~~ ทำไมมองนุ่นแบบนั้นล่ะ”
“เพราะเธอชักจะทำตัวงี่เง่ามากเกินไปแล้วไงล่ะ” เสียงแข็งตอบกลับและผลักมือเรียวออกห่างด้วยความหงุดหงิด
จะไม่ให้ตนหงุดหงิดได้อย่างไรเพราะหญิงสาวคอยโทรหาเขาทุกชั่วโมง และคอยส่งข้อความหาทุกวินาที จนเขาเริ่มทนไม่ไหวกับความเป็นเด็กไม่รู้จักโต และไม่รู้จักอยู่ในพื้นที่ของตน
“ก็เสี่ยภูมิไม่มาหานุ่นบ้างเลย เสี่ยไม่คิดถึงนุ่นบ้างเหรอคะ” เธอทำหน้าเศร้าและกอดแขนแกร่งอย่างออดอ้อน
ภูมิเพียงชายตามองหญิงสาวด้วยความรำคาญ แรก ๆ ก็รู้สึกเอ็นดูที่เธอทำท่าออดอ้อนแบบนี้ใส่ แต่ตอนนี้กับน่ารำคาญสายตามากกว่าและดูเหมือนเป็นเด็กปัญญาอ่อนที่ไม่รู้จักโต
“นุ่น! เสี่ยว่าพอแค่นี้แหละ ขนของย้ายออกจากคอนโดเสี่ยภายในอาทิตย์นี้ให้เรียบร้อยด้วย”
“อะ อะไรนะคะเสี่ย” เธอตกใจกับสิ่งที่เขาพูดมากทั้งที่เมื่อก่อนเขาออกจะคลั่งเธอ บอกว่าชอบเธอและคอยตามใจทุกอย่างต่อให้อยากได้อะไรเขาก็ไม่เคยขัด แต่ตอนนี้กลับมาบอกให้เธอย้ายข้าวของออก เขาพูดมันออกมาอย่างไม่แคร์และไม่มีเยื่อใยใด ๆ เลยได้ยังไง
“จบกันแค่นี้แหละ เสี่ยจะให้เงินเธอไปตั้งตัว และให้ไอ้หรั่งมันหาที่พักให้”
“ไม่เอาค่ะ นุ่นไม่เอา เสี่ยจะมาจบกับนุ่นแบบนี้ได้ยังไง เสี่ยพูดเหมือนไม่มีเยื่อใยให้กับนุ่นเลย นุ่นอยู่กับเสี่ยมาตั้งกี่ปีจะไม่มีเยื่อใยให้กันบ้างเลยเหรอคะ”
“เธอก็ลองถามตัวเองดู ว่าทำไมเสี่ยถึงไม่มีเยื่อใยให้กับเธอ ทั้งที่เธออยู่กับเสี่ยตั้งหลายปีแต่กลับไม่ฉลาดเอาซะเลย”
“นุ่นทำอะไรผิดค่ะ นุ่นออกจะรักเสี่ยและดูแลเสี่ย ปรนนิบัติมาอย่างดี เสี่ยอยากได้ท่าไหนนุ่นก็ทำให้โดยไม่ขัด”
“เพราะเธอมันน่าเบื่อไง จะไม่เอาเงินก็เรื่องของเธอ ภายในอาทิตย์นี้ขนของย้ายออกไปด้วยล่ะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ”
ร่างเล็กชะงักลงเมื่อเห็นแววตาของเขาที่เยือกเย็นใช้มองเธอเหมือนคนไม่รู้จักกัน เธอผิดเองหลงลืมไปคิดว่าตนนั้นสำคัญ เธอคิดน้อยไปว่าเขานั้นเป็นคนเบื่อง่ายและไม่ชอบให้ตามเซ้าซี้โชว์ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“นุ่นผิดไปแล้วค่ะเสี่ย เสี่ยภูมิอย่าทิ้งนุ่นไปเลยนะคะ นุ่นจะปรับปรุงตัวเอง” เธอบอกทั้งน้ำตาที่วิ่งเข้ามากอดขาชายหนุ่มรั้งเอาไว้
“ออกไป” ภูมิพูดอย่างเย็นชาและสลัดตัวหญิงสาวออกอย่างไม่ได้ใส่ใจว่าเธอนั้นจะเจ็บ เพราะปกติเขาเป็นคนเลือดเย็นอยู่แล้ว จะอ่อนโยนแค่กับเด็กที่ตนนั้นโปรดปรานหรือเด็กคนนั้นอยู่ในโอวาทของตนเท่านั้น
“ไม่ อย่าทิ้งนุ่นไป ฮือ”
“เลือกมา จะเอาเงิน หรือจะออกไปแต่ตัว”
หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นปานจะขาดใจตาย เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มและรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นไม่ได้พูดเล่นและไม่มีทางใจอ่อนให้เด็ดขาด
“เงินค่ะ”
“หึ...” ภูมิยิ้มเยาะและหยิบเช็กมาหนึ่งใบและเขียนตัวเลขลงไปหกหลักให้สมกับความสำราญที่หญิงสาวมอบมันให้เขามาหลายปี
มันน่าเบื่อเหลือเกินพวกผู้หญิงได้คืบจะเอาศอก เขาล่ะเกลียดนักพวกที่พูดไม่รู้เรื่อง ตามใจเข้าหน่อยแล้วเหลิงคิดว่าตนนั้นเอ็นดู บุญของเธอแล้วที่เขาทนเลี้ยงดูมาตั้งหลายปี
ถ้าไม่ได้โง่ใช้เงินที่เขาให้จนหมดหล่อนก็คงมีเงินติดตัวไว้ใช้โดยไม่ต้องทำงานไปเลยอีกหลายปี แต่เขาคิดว่าหล่อนจะเป็นพวกอย่างหลังซะมากกว่าคงโง่ใช้เงินที่เคยให้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายจนหมดแล้วแน่ ๆ
ถ้ามีหัวคิดคงไม่ทำอะไรโง่โดยเข้ามาออดอ้อนตนและงี่เง่าใส่ตนแบบนี้หรอก
“พวกผู้หญิงไม่มีหัวคิด คิดว่าอ้าขาให้แล้วกูจะต้องหลงโง่หัวไม่ขึ้นรึไงกันว่ะ”
*********************************
เสี่ยภูมิลืมเด็กไปอีกคนหนึ่งใช่ไหมคะ หึ หึ
- ผู้เขียน
