" คนไข้คนพิเศษ "
1499 คำ
@ 1 เดือนต่อมา
หลังจากที่ณดาตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตของเพลิง ตอนนี้เธอได้มาเช่าบ้านหลังเล็กๆ เธอคิดเอาไว้ว่าจะลองทำขนมขาย ธุรกิจเล็กๆที่เอาไว้ใช้เลี้ยงชีพของตน ณดาออกมามีเงินเก็บติดตัวก้อนหนึ่ง..เงินที่เธอหามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ส่วนเงินที่เพลิงให้เธอในทุกๆเดือนนั้น เธอไม่เคยถอนออกมาใช้เลยสักบาท จะว่าเธอโง่ก็ช่างเถอะ แต่ที่เธอทำเพราะไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงขายตัวอย่างที่เพลิงเคยพูดไว้ ร่างกายที่มอบให้เขาในทุกค่ำคืนเธอคิดเสมอว่าถือเป็นการจ่ายค่าเช่า และค่าตอบแทนที่เขาช่วยจ่ายค่าดูแลน้องสาวของเธอในแต่ละเดือน ซึ่งต่อจากนี้เธอคงต้องหามันด้วยตัวเอง
"สู้ๆนะณดา..
ณดายิ้มให้กับตัวเองก่อนจะลงมือจดรายละเอียดของเมนูและวัตถุดิบ เขียนรายละเอียดเมนูไปสักพัก เธอกลับคิดถึงเขาขึ้นมา พลางคิดว่าตอนนี้เขาจะทำอะไร ทานข้าวหรือยัง หรือเขากำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดกับงานอยู่ คิดไปพลางๆก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมา ลืมนึกไปว่า ป่านนี้เขาคงมีความสุขอยู่กับว่าที่เจ้าสาวของเขาแล้ว คงไม่มานั่งจมปลักกับอดีตอย่างเธอ
"คุณคงมีความสุขแล้วสินะ...ณดาคิดถึงคุณนะคะ...
@อีกด้านของเพลิง
"ได้ที่อยู่ของณดาแล้วครับ เธออาศัยอยู่บ้านเช่าในซอยพหุราช
"ลักษณะบ้านเป็นยังไงบ้าง
"บ้านเช่าหลังเก่าๆเล็กๆอยู่ท้ายซอย ค่อนข้างเปลี่ยวครับนาย
"ส่งคนไปคอยเฝ้า อย่าให้เธอรู้ตัว
"ครับ..
"แล้วเงินห้าล้านที่นายจ่ายเป็นค่าผ่าตัดน้องของณดา จะไม่บอกเธอเหรอครับ..เธอคงเสียใจที่เข้าใจว่านายไม่ไยดีเธอแม้แต่น้อย
"ให้เธอเข้าใจแบบนั้นน่ะดีแล้ว ถ้าเธอถามก็บอกว่าเป็นเงินของมึง
"ครับ.. : คีย์
เพลิงนั่งจิบไวน์เบาๆในห้องพัก..ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ทุกพื้นที่ที่เคยมีณดาตอนนี้มันกลับว่างเปล่า เขาได้แต่คิดในใจ ทำถูกแล้วใช่ไหมที่ไล่เธอออกไปจากชีวิต
"ใครคิดถึงเธอ..ฉันไม่มีทางคิดถึงเธอหรอกนะณดา
เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ยกเข้าปากรวดเดียวจนหมด ในหัวมีแต่ภาพของณดาที่คอยยิ้มหวานให้เขา แม้เขาจะดุด่า หรือพูดจาไม่ดีกับเธอ แต่ทุกครั้งที่กลับมาก็จะเจอเธอ ที่นั่งรอเขาเสมอ
เพลิงหลับตาลงอย่างเหนื่อยหน่าย...ทว่าพอนอนหลับไปก็เผลอเอามือขึ้นมากอด พอตื่นลืมตาก็ไม่เห็นเธออยู่ข้างๆ มันรู้สึกแปลกๆกับตัวเองไม่น้อย เล่นเอาเขานอนไม่หลับตลอดหลายคืน
"เมื่อไหร่จะเช้าสักทีว่ะ" คำเดิมๆที่พูดในทุกๆคืน
@ 3 เดือนต่อมา
ณดาตื่นแต่เช้ามืดทุกวันเพื่อเตรียมตัวทำขนมจัดส่งให้กับร้านอาหารและร้านขายขนมเจ้าประจำ ตอนนี้ธุรกิจของเธอกำลังไปได้ดี มีออเดอร์สั่งมาไม่ขาด เธอมีความสุขมากเวลาที่ได้ทำขนม มันเป็นสิ่งที่เธอรัก...ไม่ได้ร่ำเรียนมาจากที่ไหน แต่เธอศึกษาด้วยตัวเองจากคลิปวิดิโอในยูทูป เธอจะชอบดูรายการที่สอนทำขนมบ่อยๆเพราะแต่ก่อนเธออยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยได้ออกไปไหน จึงหาเวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ศึกษาและฝึกทำขนมอยู่จนคล้องมือ.. นึกถึงครั้งหนึ่งที่เคยทำขนมให้เพลิงทาน แต่เขากลับบอกว่าไม่อร่อย และเอาขนมของเธอไปเททิ้งถังขยะ จนเธอขาดความมั่นใจ ไม่ค่อยอยากทำขนมอีกเลย
"คุณณดาครับ...ผมมารับชิบฟ่อนที่สั่งไว้เมื่อวานครับ
"คุณหมอพี ณดาทำเสร็จพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวรอณดาแพ็คใส่กล่องสักครู่นะคะ
"ครับ..ผมช่วยนะครับ
"ไม่เป็นไรค่ะ..คุณหมอนั่งรอเฉยๆก็ได้
"อย่าหักโหมเกินไปนะครับ ไม่ดีต่อสุขภาพ
"ทราบแล้วค่ะ
หมอพีเป็นแพทย์เจ้าของไข้ของณดา หมอเฉพาะทางด้านโรคหัวใจ หลังจากย้ายออกมาณดาก็มีอาการที่ค่อนข้างแย่ลงกว่าเดิม จนต้องไปพบแพทย์เป็นประจำทุกเดือน...ณดาไม่รู้ว่าหมอพีกับเพลิงเป็นเพื่อนกัน เธอจึงไม่ได้หลีกหนี หมอพีเองก็เข้าใจว่าณดากับเพลิงแค่คนแปลกหน้าที่ช่วยเหลือกันในวันที่เธอตากฝนจนสลบเข้าโรงพยาบาลในครั้งนั้น ไม่รับรู้เรื่องราวลึกซึ้งระหว่างคนทั้งสอง...
หมอพีนอกจากจะเป็นหมอเจ้าของไข้แล้ว คุณหมอสุดหล่อยังเป็นลูกค้าประจำของณดาอีกด้วย ไม่ใช่ว่าชอบทานขนมหรืออะไร แต่เขาเข้าหาเพราะสนใจในตัวเธอเสียมากกว่า อยากที่จะทำความรู้จัก และสานสัมพันธ์ต่อกับสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า ถามว่าเขาจริงใจไหม เขาจริงจังและจริงใจกับณดามาก
"วันนี้ณดาต้องไปส่งขนมที่ไหนไหมครับ...
"ถามทำไมคะ..หมอจะไปเป็นเพื่อนหรือไง
"ถ้าณดาไม่ว่าอะไร..หมอไปเป็นเพื่อนได้นะครับ
"ไม่ทำงานเหรอคะ..
"วันนี้วันหยุดหมอ หมอว่างทั้งวัน และก็ไม่มีที่ไปด้วย
"งั้นณดาก็คงต้องรบกวนหมอแล้วนะคะ
"ยินดีมากครับ
ณดาและหมอพีขับรถตะเวนส่งขนมตามสถานที่ต่างๆ จนถึงเที่ยงเขากับณดาเลยแวะทานข้าว
"ณดาทานอาหารอิตาเลียได้ไหมครับ
"ได้ค่ะ..ณดาไม่มีปัญหา
"งั้นสั่งเต็มที่เลยนะครับ เดี๋ยวหมอเลี้ยงเอง
"ณดากินจุนะ..หมอไหวเหรอ
"เลี้ยงทั้งชีวิตยังได้เลยนะครับ ตัวเล็กแค่นี้เอง จะกินแค่ไหนกันเชียว ถ้าไม่อิ่มกินหมออีกคนก็ได้นะครับ
"หมอก็พูดไป 555
ณดาหัวเราะอย่างร่าเริง นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้หัวเราะแบบนี้ ตั้งแต่ได้รู้จักกับหมอณดาก็ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น ไม่เหงา ไม่เศร้าเหมือนแต่ก่อน หมอพีขยันเอาอกเอาใจ เข้าหาณดาตลอด จนทั้งสองเริ่มสนิทสนมกัน
"สวัสดี..ไอ้หมอ..
"อ้าว...มึงมาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอว่ะ
"อืม แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ
"มากับคนไข้
"คนไข้ ? แค่คนไข้ถึงกับต้องพามาทานข้าว ร้านอาหารหรูขนาดนี้
"คนไข้คนพิเศษล่ะสิ
"เออ..สำหรับกูเขาพิเศษ แต่สำหรับเขากูไม่รู้
"ชักอยากจะเห็นหน้าคนไข้ของมึงซะแล้วสิ จะสวยแค่ไหนกันว่ะ
"เดี๋ยวเธอก็มา เธอไปเข้าห้องน้ำ
"พูดถึงก็มาพอดีเลย ณดาครับ..
"หมอคะ... คือ..."
ณดาออกมาจากห้องน้ำ เดินตรงมายังโต๊ะอาหารแต่เธอมัวแต่ตอบแชทลูกค้าจึงไม่ได้มองว่าหมอคุยกับใครอยู่..อีกอย่างคือผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังให้เธอ จึงมองไม่เห็นหน้า แต่พอเดินเข้ามาถึงโต๊ะอาหารก็ต้องชะงัก เมื่อคนที่นั่งคุยกับหมออยู่คือเพลิง คนที่เธอเคยรักหมดใจ ใครจะคาดคิดว่าจะต้องมาเจอกับคนที่เธอไม่อยากเจอ
"ณดา..มาพอดีเลย...นี่เพลิงเพื่อนสนิทหมอครับ.. หมอพีแนะนำเพลิงให้ณดารู้จัก
"คะ..ค่ะ...สวัสดีค่ะ
ณดายกมือไหว้ก่อนจะทำทีเป็นไม่รู้จัก แล้วนั่งลงข้างๆหมอพี ทำท่าทางปกติ แต่ในใจเธอกระวนกระวายใจไม่หยุด ในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกด้วยซ้ำ
"ครับคุณณดา
เพลิงมองณดาตาค้าง ณดาตอนนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก เธอดูสดใสขึ้น การแต่งกายที่เปลี่ยนไป สวมใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา แต่ดูสวยมากในสายตาของเขา หลายเดือนมานี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเองก็คิดถึงเธอมากเช่นกัน..
"คนนี้ของกู มึงอย่างมองนาน
หมอพีกระซิบข้างหูเพลิงก่อนจะหันมาพูดกับณดาตามเดิม เพลิงได้แต่นั่งเงียบๆ ก่อนจะลุกออกไป นั่งอีกโต๊ะ เขานั่งมองสองคนพูดคุยกันอย่างสนิทสนม รู้สึกไม่ชอบใจเหมือนกัน ที่เห็นณดามากับผู้ชายคนอื่น แถมยังสนิทสนมกันมากขนาดนั้น...ในขนาดที่หมอพีออกไปรับโทรศัพท์ ภายในโต๊ะจึงเหลือเพียงณดากับเพลิง
"หาที่เกาะใหม่ได้แล้วสินะ
"คุณเพลิง..!
- ผู้เขียน
