"ณดาวปริมจะพาเจ้าอ้วนณดลไปนอนบ้านปริมสักอาทิตย์นะ
"จ้ะ ฝากดูแลด้วยนะ
"ไม่ต้องห่วง อย่าลืมที่เราบอกล่ะ..
"จ้า..ไม่ลืม
"บ๊าย...
"บายจ้ะ เดินทางปลอดภัยนะ
ณดาเดินออกมาหน้าบ้านเพื่อมาส่งปริมกับณดล วันนี้ปริมจะพาณดลไปนอนพักที่บ้านด้วย บ้านของปริมอยู่ในตัวเมือง ห่างจากบ้านพักของณดาราวๆสามสิบกิโลเมตร เนื่องจากอยากจะเปิดทางให้ณดากับเพลิงได้เคลียร์ปัญหาที่คาราคาซังมานาน หากลูกอยู่ด้วยเกรงว่าจะไม่เหมาะ ปริมเลยอาสาพาณดลกลับมาด้วย ณดลเองไม่ได้งอแงแต่อย่างใด เพราะปกติก็ติดปริมมากๆอยู่แล้ว ห่างจากแม่แค่ไม่กี่วัน ไม่เป็นปัญหาสำหรับเด็กน้อยเลยสักนิด
"ลูกไปแล้วเหรอครับ
"ค่ะ...ณดานั่งลงบนโซฟาก่อนจะกอดอกนั่งมองเพลิงอยู่อย่างนั้น
"............
"ณดาหิวข้าวไหมครับ...ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้ทานอะไรเลย
"ยังไม่หิวค่ะ
"เออ..งั้นณดาอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวผมไปทำให้
"ไม่ค่ะ
ณดาจ้องมองเพลิงอย่างไม่ลดละสา
