"แด๊ด...นาน่าของผมหาย" เด็กน้อยในชุดลำลองสบาย ๆ รีบเปิดประตูเข้ามาถามคนเป็นพ่อถึงในห้องนอน หลังจากที่ค้นหาตัวพี่เลี้ยงสุดที่รักทั้งชั้น 1 และชั้น 2 จนทั่วแต่ก็ไม่พบ เขาจึงกระวนกระวายใจรีบวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อทันที
"ลูกลืมไปแล้วเหรอ วันนี้พี่เลี้ยงลูกลา 2 วัน"
"จริงด้วย" ไคเรนคิดตามก่อนจะพึมพำออกมา เขาลืมเสียสนิทเลย
"ทำไมนาน่าไม่รอผม" เด็กน้อยว่าจบก็ทำหน้าหงอย เขาทั้งสองยังไม่ได้จากลากันเลย
"นาน่าของลูกมีธุระต้องไปทำ แค่ตื่นมาแล้วไม่เจอก็เป็นขนาดนี้เลยเหรอ แล้วจะอยู่ไปอีกสองวันได้ยังไง" ไคโรส่ายหัวเบา ๆ ลูกชายเขาท่าจะติดพี่เลี้ยงมากขึ้นทุกวัน
"ผมอยากไปหานาน่า ผมคิดถึงนาน่า" ไคเรนว่าเสียงเบาลง ก่อนจะก้มทำหน้าเศร้า เข้าใจที่พี่เลี้ยงจะกลับนาน ๆ ครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากอยู่กับเธอทุกวันอยู่ดี
"ไปเปลี่ยนเสื้อ"
"ครับ?" เด็กชายเงยหน้าถามด้วยความสงสัย
"ลูกอยากไปหานาน่าไ
