"นาน่า ~" เด็กน้อยวิ่งมากอดพี่เลี้ยงด้วยความดีใจถึงหน้าโรงเรียน สายตาของเขาแทบไม่ได้มองคนเป็นพ่อด้วยซ้ำ เหมือนว่ากำลังจะมีใครบางคนตกกระป๋องเพราะหลงรักพี่เลี้ยงมากกว่าพ่อผู้ให้กำเนิด
"ทำไมตอนแด๊ดมารับลูกไม่ดีใจแบบนี้บ้าง" ไคโรว่าเสียงเรียบ นานะที่ได้ยินจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ ความน้อยใจลูกของท่านประธานน่าเอ็นดูเสียเหลือเกิน
"ไคโรไปกอดแด๊ดบ้างสิคะ แด๊ดตั้งใจมารับเราเลยนะ" นานะกระซิบบอก จากนั้นลูกชายก็ยอมทำตามอ้าแขนรับให้คนเป็นพ่อให้อุ้มขึ้นมากอด
"โตแล้วไม่อายเพื่อนบ้างหรือไง" ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ร่างสูงก็ยอมอุ้มตามความต้องการ
"ผมไม่อายครับ ผมเห็นใบบัวหอมแก้มพ่อของเขาด้วย" เด็กน้อยไม่ว่าเปล่า พูดจบเขาก็หอมแก้มพ่อของตัวเองฟอดใหญ่ เรียกรอยยิ้มจากนานะที่ยืนมอง จนเด็กชายเห็นก็กวักมือเรียกเธอเข้ามาใกล้ ๆ อีกคน
"หอมนาน่าด้วย" คราวนี้หนุ่มน้อยจัดการหอมแก้มครั้งที่สองบนแก้มนิ่มของนานะอีกฟอด
"จำเก่
