"หน้าตาสดใสเชียวนะคุณพี่เลี้ยงมือใหม่" ทันทีที่นานะมาถึงที่ฝึกงานแผนกการตลาดบริษัทใหญ่โต ไม่วายที่เสียงหวานของเพื่อนสนิทจะดังแซวแถมยังยกยิ้มหน้าตากรุ้มกริ่มเหมือนคนคิดไปไหนต่อไหน
"ฉันก็ปกตินั้นแหละ จ้องจะแซวฉันท่าเดียว" นานะรีบส่ายหัวปฏิเสธ เธอไม่มีอะไรที่จะต้องสดใสเพราะชีวิตตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับก่อนหน้านี้เลย ยกเว้นการย้ายไปอยู่บ้านของประธานบริษัททว่าที่เหลือก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม
"ไปอยู่วันแรกเป็นยังไงบ้าง ตกหลุมรักท่านประธานหรือยัง"
"ยัยปราง!" นานะถลึงตาใส่เพื่อนทันใด สายตาลอกแลกกลัวคนรอบข้างจะได้ยิน ยิ่งคำถามล่อแหลมของเพื่อนใครผ่านมาได้ยินคงเข้าใจผิดแน่ ๆ แต่ก็โชคดีที่เวลานี้ยังไม่มีใครมาถึงบริษัท
"คุยอะไรกันสาว ๆ" ยังไม่ทันนานะจะดุเพิ่ม เสียงเข้มของใครอีกคนในชุดนักศึกษาก็เดินมาถึงพอดี เขายิ้มทักทายสองสาวด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรที่ทำสาว ๆ หลายคนเห็นก็ระทวย ก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งลงเ
