เช้าวันต่อมา...
เพียงธารเดินทางมาเยี่ยมชายหนุ่มด้วยตะกร้าอาหารที่หญิงสาวบรรจงปรุงขึ้นมาเพื่อให้คนป่วยได้รับประทาน แต่เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องเท่านั้น เธอก็ต้องพบกับใบหน้าอันบูดบึ้งของเจ้าของห้อง ซึ่งแสดงออกว่าไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวยังมาวุ่นวายกับเขาอยู่
“เธอมาทำอะไรอีก ฉันไม่ต้องการให้เธอมาวุ่นวายกับฉันอีก” ภีมวัจน์กล่าวโดยไม่รักษาน้ำใจของหญิงสาวแม้แต่น้อย
“ฉันทำอาหารบำรุงร่างกายมาให้คุณภีมทานน่ะค่ะ” เพียงธารใจหายวูบเมื่อได้ยินคำทักทายจากเขา แต่หญิงสาวก็พยายามที่จะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
“ฉันไม่กิน เอากลับไป ไม่รู้ว่าเธอวางยาเสน่ห์ฉันหรือเปล่า ฉันไม่หลงกลเธอหรอกนะ” ภีมวัจน์กล่าวหาหญิงสาวอย่างเต็มที่ แต่เพียงธารก็ไม่สนใจ เธอจัดการจัดอาหารใส่จาน แล้วเลื่อนโต๊ะอาหารมาวางที่เตียงของชายหนุ่ม
“เอากลับไปเดี๋ยวนี้ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” ภีมวัจน์ส่งสายดุให้กับหญิงสาว
“ไม่หรอก
