ความทรงจำที่หายไป...2

605 คำ

“เธอเข้ามาทำไมอีก” เสียงของภีมวัจน์เอ่ยถามขึ้น เพียงแค่เห็นหน้าหญิงสาวเท่านั้น เขาไม่พอใจผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก นี่คงอยากได้เงินละสิท่า ถึงได้ไม่ยอมไปไหนสักที “ฉันเข้ามาดูแลคุณภีมค่ะ” เพียงธารน้ำตาหยดลงที่สองแก้มทันทีที่ได้ยินคำทักทายจากชายหนุ่ม “ไม่ต้องมาดูแลหรอก ฉันมีพยาบาลดูแลอยู่แล้ว อ้อ...หรือว่าอยากได้เงิน จะเอาเท่าไหร่ว่ามา ฉันขี้เกียจวุ่นวายกับคนแบบเธอเต็มทนแล้ว” ภีมวัจน์เอ่ยเสียงเครียด เขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้มาวุ่นวายกับเขาอีกแล้ว เพราะฉะนั้นเงินเท่านั้นที่จะทำให้คนแบบเธอยอมออกไปจากที่นี่ “มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันไม่เคยอยากได้เงินของคุณ เพราะฉะนั้นอย่าเอาเงินมาฟาดหัวฉัน” เพียงธารตะคอกชายหนุ่มกลับ เธอไม่คิดว่าการประสบอุบัติเหตุของเขาครั้งนี้มันจะเปลี่ยนไปตลอดกาล “ไม่มากเกินไปหรอก เธออยากได้เท่าไหร่บอกมา ฉันเบื่อน้ำตาปลอมๆ ของเธอแล้ว แสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอออกมาเดี๋ยวนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม