“ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคนจืดๆ แบบเธอแน่” ภีมวัจน์เอ่ยคำพูดที่ทำให้เพียงธารรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ” เพียงธารรู้สึกเสียใจมากที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้จากปากชายหนุ่ม
“ก็เธอไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคฉัน แล้วฉันจะยอมแต่งงานกับเธอได้ยังไง นี่เห็นว่าฉันเป็นใคร จะใช้วิธีง่ายๆ แบบนี้มาจับฉันเลยหรือไง” ภีมวัจน์ตะคอกใส่หน้าหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ เพียงธารน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจ คนที่เธอรักจำอะไรเกี่ยวกับตัวเธอไม่ได้เลย แล้วนี่ยังมากล่าวหาเธออีก
“คุณภีมลองนึกดูให้ดีสิคะ จำธารไม่ได้จริงๆ เหรอคะ”เพียงธารเดินเข้าไปจับมือชายหนุ่มพร้อมทั้งส่งสายตาวิงวินเขา
ภีมวัจน์สะบัดมือหญิงสาวออกจากการเกาะกุมมือเขา ตอนนี้เขาคิดไปแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้า มีเจตนาไม่ดีกับเขา ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้เธอสมหวังอย่างที่เธอตั้งใจจะจับเขาอย่างแน่นอน
“ฉันไม่รู้จักเธอ มันจะมีความทรงจำที่เกี่ยวกับเธอได้ยังไง ออกไป
