น้ำหวาน : เย้! ในที่สุดเธอก็จำฉันได้แล้ว
ซัมมายด์ : ขอโทษจริง ๆ ตอนแรกรูปไม่ขึ้นเลย
น้ำหวาน : ไม่เป็นไร ๆ ว่าแต่เธอสบายดีไหม
ซัมมายด์ : อื้ม >"วันนี้งั้นเหรอ..." เรียวปากเล็กเผลอพึมพำหลังจากอ่านข้อความจบ ทำให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ด้วยมองหน้าหญิงสาว
"มีอะไรหรือเปล่า"
"จอร์แดนจำน้ำหวานได้ไหม เพื่อนสนิทเราตอนสมัยเรียน ม.ปลาย"
"อืม"
"พอดีน้ำหวานเพิ่งกลับมาถึงไทยเมื่อคืน แล้วอยากแสดงความยินดีกับเราวันนี้"
"ก็ไปสิ"
"แต่ว่าวันนี้เป็นหน้าที่เราที่ต้องยืนหน้าเคาน์เตอร์..."
"ไม่เป็นไรหรอก ช่วงนี้คนไข้ไม่เยอะ" จอร์แดนเอ่ยพลางมองใบหน้าใสที่ยังคงแสดงสีหน้าคิดไม่ตกออกมา โดยตอนนี้ซัมมายด์ได้ออกจากการทำงานร้านเหล้าแล้วเปลี่ยนไปเป็นผู้ช่วยพยาบาลในโรงพยาบาลดังตามที่แฟนหนุ่มแนะนำ เพราะเขาไม่อยากให้แฟนสาวต้องกลับมืด ๆ ค่ำ ๆ คนเดียวในบางวันที่เขาเข้าเวรไม่สามารถไปรับได้ ซัมมายด์ที่เข้าใจความห่วงใยของ
