ส่วนวฤทธิ์นั้นก็ไม่ได้บ่นฟ้าบ่นฝนใดๆ อีกแล้ว เพราะถึงแม้วันนี้พายุจะโหมกระหน่ำจนน่ากลัวกว่าที่เคยเจอมาทุกวัน แต่เขาก็ไม่เคืองเพราะว่าคิดๆ ไปแล้วฟ้าฝนก็เป็นใจให้เขาได้มีเรื่องที่ดีๆ เกิดขึ้นในตอนนี้
ถ้าเป็นตอนที่ก่อนจะรู้จักปทิตา ใครมาบอกว่าเขาแค่นั่งกอดและนั่งคุยกับเด็กสองคนซึ่งเป็นลูกแล้วยังนั่งมองแม่ของลูกไปด้วยแล้วจะมีความสุขมาก เขาคงนึกภาพไม่ออกว่าจะมีความสุขได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้เขาสามารถบอกคนอื่นได้แบบมั่นใจว่าชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรมากเลยแค่ทำแบบนี้ก็มีความสุขมากมายแล้วจริงๆ
รถตู้แวนประจำบ้านของปทิตาเลื่อนมาจอดหน้าบ้านในช่วงเช้าของวันใหม่ น้องวินนี่และวิกกี้ที่อยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อยก้าวขึ้นรถโดยปทิตาเป็นคนไปส่งขึ้นรถ ในตอนแรกนั้นเธอทำเรื่องยกเลิกการเรียนที่โรงเรียนให้กับลูกๆ เตรียมกลับอังกฤษแต่หลังจากที่เจอวฤทธิ์ที่สนามบินแล้วต้องอยู่เพื่อเคลียร์ปัญหาที่ยังตกค้างแบบหลีกหนีไม่ได้ต
