ตอนที่ 3 : เจอกันอีกครั้ง (3/1)
1120 คำ
@บริษัทZeno LionX
“น้องเป็นนักศึกษาที่จะมาสัมภาษณ์งานใช่ไหม?” พนักงานสาวประจำเคาน์เตอร์ในชุดสูทสีดำ สวมกระโปรงสั้นเสมอเข่าสีดำเอ่ยถามขึ้น
“ชะ…ใช่ค่ะ ชื่อไอลินค่ะ” ไอลินสาวร่างบางในชุดนักศึกษาเอ่ยตอบอย่างประหม่า มือเรียวเกี่ยวตวัดปอยผมทัดหูเล็กน้อย
วันนี้ไอลินสวมกระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่าและเสื้อนักศึกษาขาวรัดรูป เผยให้เห็นทรวดทรงชัดเจน จนปิดบังความเซ็กซี่ไว้ไม่ได้ ด้วยความที่เธอใส่ไปเรียนจนชินจนไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร แต่คงไม่ใช่ในสายตาของบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในออฟฟิศ เพราะตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในตัวบริษัท หญิงสาวก็ตกเป็นเป้าสนใจในทันที
ใบหน้าขาวใสประดับด้วยดวงตากลมโต ช่างรับกับปากอิ่มสวยอย่างพอเหมาะพอดี แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีพีชตุ่นสีโปรด ยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูมีมิติและมีเสน่ห์มากขึ้น จนตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา และรวมไปถึงใครคนหนึ่งที่กำลังมองเธออยู่เบื้องหลังห้องกระจกชั้นบนนั้น โดยที่เธอไม่ทันสังเกตเห็น
“ตามมาด้านนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวผายมือไปทางห้องกระจกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องสัมภาษณ์ของเธอในวันนี้
“ค่ะ” ไอลินตอบรับ พร้อมก้มหัวเล็กน้อย ก่อนเดินตามพนักงานสาวไป เธอสูดลมหายใจเข้าฟอดใหญ่ พยายามรวบรวมความกล้าและสมาธิให้มากที่สุด แม้ในใจยังคงประหม่าไม่น้อย แต่เธอจะต้องผ่านไปให้ได้ ท่องไว้ในใจ แค่ผ่านสัมภาษณ์วันนี้ไปได้ ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว
สามสิบนาทีผ่านไป ภายในห้องสัมภาษณ์ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอันคุกรุ่นไปด้วยคำถาม สายตาที่จ้องมอง และความประหม่าที่ถาโถมเข้ามายังไอลิน
“จากที่เราได้พูดคุยกับคุณไอลินมา…” ผู้สัมภาษณ์หนึ่งในสามคนเอ่ยขึ้น ก่อนจะหันไปมองผู้ร่วมคัดเลือกอีกสองคน เป็นนัยย์ถึงบทสรุปผลการสัมภาษณ์ “คุณไอลินผ่านสัมภาษณ์ และได้มาร่วมงานกับเราที่บริษัทแห่งนี้ครับ”
“คะ?” หลังสิ้นเสียงของผู้คัดเลือก หญิงสาวก็ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ทั้งความตกใจ ดีใจ และตื่นเต้นกับผลการสัมภาษณ์ ทำให้เธอเบิกตากว้างจนเกือบพูดไม่ออก “ฉันได้ฝึกงานที่นี่จริง ๆ ใช่ไหมคะ?”
“ครับ นี่คือเอกสารยืนยันที่เรารับเข้าฝึกงาน คุณอย่าลืมเซ็นตรงนี้ด้วยนะครับ” ชายหนุ่มยื่นเอกสารสีขาวใบหนึ่งมาให้ไอลินตรงหน้า ก่อนที่หญิงสาวจะรีบคว้ากระดาษอย่างไว พร้อมจรดปากกาเซ็นชื่อ โดยยังไม่ได้อ่านข้อตกลงและรายละเอียดแม้แต่น้อย ใจเธอกำลังจดจ่ออยู่แค่ความดีใจเพียงเท่านั้น
ผู้คัดเลือกรับเอกสารกลับมาหลังจากที่ไอลินเซ็นชื่อเสร็จแล้ว เขามองไปยังลายมือชื่อของเธอเพื่อเช็กความถูกต้อง ก่อนจะเงยหน้ามองไอลิน และหันไปพยักหน้าให้กับผู้ร่วมคัดเลือกที่เหลือเป็นการรับรู้
“เริ่มงานวันแรกในวันจันทร์หน้านะครับ มีเวลาสามวันให้คุณไอลินเตรียมตัว”
“ค่ะ รับทราบค่ะ” ไอลินตอบรับด้วยสีหน้าดีใจอย่างเก็บไม่อยู่ ในที่สุดเธอจะได้ที่ฝึกงานสักที รอดตายแล้วกับการเรียนปีสุดท้าย
“ครับ ยินดีด้วยนะครับ แล้วเจอกันวันเริ่มงานนะครับ แต่…” ชายผู้สัมภาษณ์เอ่ยอีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ เก็บเอกสารบนโต๊ะเรียงให้เข้าที่ “คุณจะได้เจอเจ้านายที่ดูแลคุณในวันเริ่มงาน เขาจะเป็นคนสั่งงานคุณโดยตรง คุณไอลินก็จะมีหน้าที่ต้องช่วยจัดการปัญหาต่าง ๆ ที่รับมอบหมายจากท่านนะครับ เดี๋ยววันนั้นซึ่งผมจะแนะนำคุณอีกที”
“ได้ค่ะ ฉันรับทราบค่ะ ลินจะทำหน้าที่ทุกอย่างที่ได้รับมอบหมายอย่างสุดความสามารถค่ะ”
“ครับ ผมขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้ โชคดีในการทำงานนะครับ สวัสดีครับ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะ” ไอลินยืนขึ้นสวัสดีให้กับผู้คัดเลือกทั้งสาม ก่อนที่ทั้งหมดจะค่อย ๆ เดินออกจากห้องไป
เมื่อเห็นว่าจบการสัมภาษณ์งานแล้ว สาวพนักงานหน้าเคาน์เตอร์คนเดิมก็กลับเข้ามาเดินนำทางไอลินไปยังประตูทางออกอย่างไม่รอช้า หญิงสาวเดินตามออกมาอย่างโล่งสบายกว่าตอนแรก แน่ล่ะ ก็ตอนนี้เธอผ่านสัมภาษณ์แล้ว ที่เหลือก็ไม่มีอะไรต้องห่วง
“ขอบคุณค่ะ” ไอลินก้มหัวให้พนักงานสาวคนเดิมเล็กน้อย เมื่อทั้งสองเดินมาถึงประตูทางเข้าขนาดใหญ่
หลังจากพนักงานสาวเดินลับไปแล้ว ไอลินก็หันใบหน้าเรียวสวยนวลเนียนของเธอ กลับไปมองด้านในของบริษัทนี้อีกครั้ง เธอกวาดสายตายคู่สวยของเธอไปรอบ ๆ ก่อนจะหันกลับมา เตรียมเดินออกจากบริษัทไป
“ก็ไม่เลวเลยทีเดียวนะ” หญิงสาวพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วอมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เธอว่าที่นี่ก็ดีทีเดียวเลยนะ ก่อนจะลดสายตาลงเล็กน้อยพลางนึกถึงเรื่องเก่า ๆ ที่จ่อเข้ามาในใจ
“ถ้าคุณย่ายังอยู่ ที่บ้านของเราคงจะรุ่งเรืองและมีอำนาจใหญ่โตไม่ต่างกันละมั้ง” เธอถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะสยายผมเงางามสีน้ำตาลเข้มแล้วเดินออกไปจากบริษัท
“เรียบร้อยดี?”
“ครับนาย เรารับเธอเข้าทำงานที่นี่แล้วครับ”
“...” มือหนาแกร่งที่สวมนาฬิกาข้อมือหรูมูลค่าหลายล้าน คว้าแก้ววิสกี้บนโต๊ะกระจกขึ้นมาดื่มอย่างสบายใจ
ใบหน้าหล่อเหลาประดับด้วยสายตาคมกริบสุดเย็นยะเยือกจนยากจะคาดเดา กำลังทอดสายตาผ่านกระจกใสของหน้าต่างห้องทำงาน ไปยังด้านล่างของตัวตึก เผยให้เห็นหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาที่กำลังก้าวเดินออกจากตัวอาคาร ใบหน้าของชายหนุ่มค่อย ๆ เผยรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก แต่เต็มไปด้วยความลึกลับไร้คำตอบของใบหน้านั้น
“และนี่เอกสารการเซ็นยินยอมเข้าทำงานครับ” กิตลูกน้องคนสนิทของเขายื่นซองเอกสารที่มีลายเซ็นของไอลินอยู่บนนั้น
“...” เขาไม่ตอบอะไร เพียงแต่ปรายตามองซองเอกสารเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเพ่งสายตาที่ด้านล่างตัวตึกอีกครั้ง แต่ทว่าก็ไร้เงาของเธอแล้ว “แล้วเราจะได้พบกัน…”
- ผู้เขียน
